Lieve lezers,Vandaag vond ik tussen mijn mails een bericht van een oude bekende: Sinterklaas! Deze goedheilig man zit ergens op de ruwe zee in zijn kajuit op zijn stoomboot en hij stuurde mij een mail om te laten weten dat hij nu ook een eigen blog heeft.
Want jawel, ook hij moet met zijn tijd mee. Zijn eigenste IT-Piet heeft hem wegwijs gemaakt in de wereld van computers en internet en sindsdien is de brave man bijna niet meer van achter zijn laptop weg te slaan.
Hij schreef ook dat hij hoopte met zijn blog opnieuw wat meer in de belangstelling te komen. Dit is wat ik hem antwoordde:
Liefste Sint,
Wat fijn om van u een mail te krijgen!
Wellicht herinnert u zich mij nog: ik was het blonde kindje in het snoezig dirndl-jurkje dat gedwongen werd om op uw schoot te zitten voor een fotosessie in de Innovation, vele jaren geleden. Omdat het kindermeisje mij had gewaarschuwd om vooral niet met mannen om te gaan die ik niet kende, spartelde ik nogal tegen waardoor uw mijter wat scheef kwam te zitten. Toen uw knecht mij nog eens deed schrikken door met zijn zak te zwaaien, was voor mij de maat vol en brulde ik de hele zaak bijeen. Een verkoopster vroeg mijn moeder dan vriendelijk om met mij de winkel te verlaten.
Later maakte ik het weer goed. Ik zorgde ervoor dat al mijn schoenen netjes waren gepoetst als ik ze voor de haard zette en ik zorgde ook voor een paar versnaperingen. Ik had begrepen dat het 's nachts in december op de daken flink koud kon zijn en zette voor u een grote bel cognac klaar. Voor Piet was er een schnapps en uw paard kreeg ofwel een bordje gestoofde rapen of een kommetje wortelstamppot. (Rauwe groenten waren volgens mijn vader zeer ongezond.)
Wat mij verbaasde was dat u altijd zo netjes was. Als ik op zes december heel vroeg al de trapleuning kwam afgegleden stonden uw bel, het glaasje van Piet en het bordje of het kommetje van uw paard al weer netjes te blinken in de kast in de eetkamer. Ik vond het heel dapper dat u, ondanks uw zeer drukke agenda, toch nog tijd vond om alles netjes af te wassen.
Ik heb wel nooit begrepen waarom u mij geen trompet bracht maar wel een piano. Wellicht had u mijn verlanglijstje verward met dat van een ander kind. Vooral het inschrijvingsbewijs in de muziekschool (dat ik onder de klep van de piano vond, toen ik daar naar mijn trompet zocht) vond ik wat van het goede teveel. Na vier jaar intensieve training geloofden mijn ouders eindelijk ook dat u zich had vergist en hoefde ik geen toonladders meer te oefenen. Ik was hier zeer blij mee.
Maar genoeg over mij. Ik lees dat u ergens op een stoomboot in een zware storm op zee zit. Ik maak mij daar wel wat zorgen over. Zat u nu niet liever op een 5 sterren cruise-schip op de rustige Nijl? Ik kan het u van harte aanbevelen! Het is er aangenaam vertoeven en u wordt er op uw wenken bediend.
Maar ik begrijp dat u uw traditie wil herstellen en ik werk er dan ook graag aan mee. Ik zet met veel genoegen op mijn blog een verwijzing naar uw blog en ik hoop dat u veel bezoekers krijgt.
Als u zich de komende tijd om mijn dak bevindt, zou ik het zalig vinden om van u een doos Mozartkugeln te krijgen. U vindt ze bij Fürst in Salzburg. Verder hoop ik dat u daarboven uw paard in toom kan houden want de leien op mijn dak zijn pas vernieuwd. Ik raad u ook aan om niet te veel tijd te verspillen op het dak van mijn buurvrouw want zij is een beetje een zeurkous.
Veel liefs,
Daisy Soleil
xox
