T. en zijn instrument

Gisterenavond fungeerde mijn salon even als concertzaal. Neen, ik had geen kamerorkest ingehuurd om het etentje dat ik gaf muzikaal te begeleiden. Evenmin legde ik de muziekinstallatie aan. Het was immers T. die ons verraste door met zijn spiksplinternieuwe elektrische gitaar op bezoek te komen. Natuurlijk bracht hij naast zijn instrument ook zijn I. en de energieke B. mee. Het was alweer een tijdje geleden dat we samen kwamen en net zoals steeds voelde ik me blij in hun gezelschap. Ook Norbert, die de hele dag al wat last had van een vervelend griepje, fleurde miraculeus op toen ze hem kwamen groeten.

Nadat ze zich hadden ontdaan van overbodige kledingstukken, kreeg ik een bijzonder geschenk: een pakket met allerlei kaarsen in kleuren aangepast aan mijn interieur. Ze kregen van mij meteen een ereplaatsje. Bij een glaasje bubbels praatten we bij. Alles gaat prima met hen en dat zag je ook: T. had pretlichtjes in zijn ogen, I. straalde en B. huppelde op al haar ledematen. B. had haar vriendin Barbie mee en heur accessoires, zoals daar zijn: een opklapbed, een kleerkast, een bureau, een bureaustoel, een computer en een zekere Ken. Eén voor één toonde B. mij haar pop met bijhorende uitzet. En ik kan u tot mijn grote vreugde laten weten dat Barbie een welopgeruimde juffrouw is want ze maakt steeds haar bed op en al haar kleedjes hangen netjes aan roze hangertjes in haar kast.

Niet veel later zaten we met z'n allen aan tafel in de eetkamer voor het avondmaal. We toastten op onze allerbeste vriendschap en op wat ons nog stond te wachten in de toekomst. Samen smulden we dat het een lieve lust was en ondertussen praatten we nog wat verder.

Toen we allen voldaan waren, verplaatsten we ons terug naar het salon waar T. ons eens goed deed kijken naar zijn bijzondere instrument. En het bleef niet bij kijken alleen. Nadat hij ons verblijdde op een paar nummers, legde hij zijn trots plots in mijn handen. Het was al lang geleden dat ik zo'n groot geval in mijn handen had gehad en ik moest even nadenken over hoe ik het weer moest gebruiken. Ik graafde in mijn geheugen terwijl ik het apparaat van T. streelde en aarzelend zette ik een liedje in. In het begin ging het wat houterig maar dat verbeterde snel en al gauw zorgde ik er voor dat een vrolijk deuntje door de kamer danste. Na mijn optreden wisselde T. en ikzelf elkaar af en werd het een zeer muzikale avond.

Tussendoor genoten we nog van een dessert dat ik nog kende van tijdens mijn tijd in de kostschool, dook I. in mijn bibliotheek en probeerde Norbert zijn eigenste Heilige Schrift (de krant) te lezen. B. speelde ondertussen rustig met maar plastic vriendin.

Na een paar borrels besloten T. en ik om ons optreden te staken en probeerden we elkaar de loef af te steken met een elektronisch spel dat onze intelligentie mat. En ik kan u verzekeren dat we op dat vlak zeker aan elkaar zijn gewaagd: balonnen werden doorprikt van klein naar groot, gevulde vogelkooitjes werden aangevinkt, treinrails werden in de juiste volgorde gelegd, en meer van dat fraais.

Helaas... aan alle mooie liedjes komt een eind en gisteren kwam dat moment dat we afscheid moesten nemen van elkaar weer veel te snel. Gelukkig zien we elkaar gauw weer want binnenkort ben ik samen met Norbert te gast in de Ardense chalet van T&I.

Het was weer bijzonder fijn met T&I en de energieke B en ik wil hen nog eens hartelijk bedanken voor hun gezelschap en hun geschenk.

Vandaag werd ik uitgenodigd door de immers vriendelijke Wendel om een kijkje te komen nemen in zijn huis. Hij is volop bezig met verbouwen en heeft zich geïnspireerd op mijn smaak bij de keuze van zijn nieuwe badkamer en kleedkamer. Ik kwam en zag dat het goed zal zijn: een gemakkelijke inloopdouche voorzien van alle huidige en toekomstige noodzakelijkheden, wastafels die er steeds goed uitzien, oersterke kleerkasten die toch verfijnd zijn... Wendel heeft de juiste mensen gevonden om ervoor te zorgen dat alles piekfijn zal passen. Ik beloofde hem om deze week nog terug te komen om hem te helpen met de eindafwerking.

Ook volgend weekend heb ik terug een afspraak in mijn agenda staan. Daarover schrijf ik u graag meer, een volgende keer.

liefs,

Daisy Soleil
xox

Nieuwe buren

Wist u al dat K&F het licht hebben gezien en binnenkort in mijn eigenste buurt komen wonen? Ze hebben namelijk een stemmige villa gekocht op een steenworp bij mij vandaan en wellicht kan ik bij hen binnengluren als ik mijn toren zou (kunnen) beklimmen. Ze hopen vanaf mei tot mijn buurkring te horen en tot dan houden ze zich bezig met enkele aanpassingswerken in hun nieuwe woning. Beiden werken in mijn stad. K. leert er je hoe je moet bewegen en F. is een cultureel werkbeest.

Afgelopen zaterdag moest F. in de jury zetelen van een internationaal jeugdfilmfestival en zat K. alleen, in de leegstaande villa. Omdat het tenslotte vrouwendag was, contacteerde K. me met de vraag om samen iets te doen. En daar ik natuurlijk graag alles weet over mijn buren, ging ik akkoord om 's avonds samen naar een nieuwe brasserie te gaan.

Netjes gekleed en op tijd belde K. aan en niet veel later zaten K., Norbert en ikzelf in de nieuwe brasserie. Helaas! Deze zaak, vernoemd naar een felgekleurd animatiefiguurtje, heeft de gezellige uitstraling van een gesloten nieuwkuis, de ambiance van een low-budget vegetarisch restaurant en een nogal beperkt publieke belangstelling. Na één drankje besloten we dan ook maar om snel elders te gaan, waar het veel beter was.

We praatten over verbouwingen, familieleden en natuurlijk ook over Eurosong. Ik supporterde voor deze ferme madam, K. had het dan weer voor deze milieuvriendelijke groep. Norbert had geen mening. K. is trouwens geen onbekende bij Eurosong. Je kon hem dan gisteren ook in vol ornaat aan het werk zien tijdens de finale, samen met een vriend.

Het werd wat later op de avond en K. kreeg een sms van F. waarin stond dat de film die hij net had gezien wel leuk was, maar dat er toch een eng moment was toen de mama van het hoofdfiguurtje werd doodgeschoten. Daardoor voelde hij zich een beetje verdrietig en ging hij meteen slapen, i.p.v. nog een glaasje te komen drinken. Wij leefden met hem mee en wensten hem toch nog zoete dromen toe.

Ook wij gingen niet veel later uit elkaar, met de belofte om zeker weer samen te komen wanneer K&F in hun woning trekken.

Ik wens K&F alvast welkom te heten en ik hoop dat ze zich snel zullen aanpassen naar de manier van leven in mijn buurt en dat ze zich gesterkt voelen door onze rustige gemeenschap. Ze mogen ook weten dat ik hen steeds met raad en daad zal helpen en dat ze altijd welkom zijn voor een goed gesprek. Ik kijk ook uit naar wat ze zullen meebrengen naar het jaarlijkse buurtfeest waarbij nieuwkomers dé kans hebben om zich voor te stellen aan de andere buurtbewoners. Als ze rond dit thema nog tips kunnen gebruiken dan mogen ze me ook steeds contacteren.

Daisy Soleil

xox

Magie bij T&I

Gisterenavond reed ik met mijn rode raceauto rond in het mondaine Monaco. Ik deed mee aan de grand-prix, maar ik bakte er niet veel van: ik botste keer op keer tegen mijn medestanders, verloor op de één of andere manier vijf wielen, een remblok en een stuk carrosserie. En net voor de finish reed ik gezellig van de weg en kwam ik tot stilstand in een park. Ik stapte uit, ging in de publiekstribune zitten en ik zag hoe T. de lauwerkrans in ontvangst nam.

"Waarschijnlijk een spelletje?", hoor ik enkelen van u denken. Inderdaad, eindelijk was ik weer te gast op het domein van T&I voor een avondje vol smul- en spelplezier, en daar maakte ik kennis met het spel van T. waar hij zo lang op had gewacht.

T&I zagen er zoals steeds beklijvend uit en zorgden voor een prettige ontvangst met succulente hapjes en bruisende champagne. We vierden dan ook de verjaardag van I. - de beste vriendin die je kan bedenken. Ik had een geschenktasje voor haar mee met daarin wat leesvoer, wat verzorgingsproducten en een bon voor een verwendagje. Ze was echt ontroerd.

"En de energieke B. dan?" vragen de fans van dit jong veulen zich nu af. Wel, ze was er natuurlijk ook, met nog meer energie dan anders. Voor haar bracht ik een schrijfstok/toverstaf mee. Ze waande zich daarmee in de zevende hemel. Achtereenvolgens toverde ze mij om in een prinses, een toverkol en een goede fee. Steeds harder ging ze, door de kamer kaatsend als een gummiballetje, vervaarlijk zwaaiend met haar toverroe. Een flûte toverde ze om in een hoopje kristal en daarmee zat haar korte maar krachtige carrière als magische Barbie er dan ook op.

Na dit intermezzo namen we de draad van het aperitieven terug op. Er werden enkele afspraken gemaakt voor een kort verblijf hier en niet veel later zaten we gezellig aan de feestdis. I. had weer haar koksmuts opgezet en gaf ons als intro een bordje zalige scampi's gevolgd door een pittige pastaschotel.

Daarna was het dus de hoogste tijd voor dit spel, met rampzalige gevolgen voor mijn zelfbeeld. Gelukkig was er nog een toetje: ijs met vers fruit (met de eerste aardbeien!). De rest van de avond vergleed rustig: T. keek naar zijn favoriete sport op de televisie en Norbert, I. en ik keken in fotoalbums.

Veel te snel was er het uur om afscheid te nemen. Wedden dat we elkaar snel terugzien?

Daisy Soleil
xox