Van wonderspons naar weerzien

Gisteren trok ik de stad in op zoek naar een nieuw pak wondersponzen. Tot nu toe zijn deze sponzen de enige methode om mijn witte eetkamerstoelen weer proper te krijgen. Ze zijn toch zo modern, zo stijlvol, zo oelala... maar toch zo rap zwart.

Naar de stad dus, naar deze winkel, waar ik de vorige keer mijn speciale sponzen mocht vinden. Onderweg daar naartoe kwam ik mijn voormalige coiffeuse M. tegen. Het werd een blij weerzien. Een poosje terug koos ze ervoor om ergens ver weg te gaan haarkappen. Maar nu is ze terug, in mijn eigenste buurt. Wedden dat ze binnenkort weer met haar handen in mijn haar zit?

Waaraan ik niet had gedacht was dat het braderie was! Voor ik het goed en wel besefte stond ik in deze boetiek te profiteren van de koopjes. Norbert kon nog net verhinderen dat ik er de legplanken uit de muren trok... ik trok dan maar met een (zware) stapel naar de kleedhokjes. Daar was het een drukte van jewelste: iedereen wou in één van de drie paskotjes. Ik kon mij bedwingen om mij niet in het midden van de winkel om te kleden en wachtte netjes mijn beurt af. Een meisje kon dat helaas niet. Ze stroopte voor de ogen van het publiek haar broek af en trok een rokje aan om tot het besluit te komen dat het haar niet echt goed stond. Of dat nu aan die rok lag of aan dat meisje... hou ik in het midden.

Na enig duw- en trekwerk kwam ik buiten met enkele topjes, een bloesje en een truitje... en dat allemaal voor een belachelijk lage prijs. Ik bereikte het doel van mijn reis: de wondersponzenwinkel. Helaas bleek deze onlangs gerenoveerd en had daardoor mijn speciale sponzen niet meer in voorraad. Heeft er iemand een tip over waar ik ze wel zou kunnen vinden?

Wat verder in de braderie zag ik A. staan blinken. Met A. heb ik heel veel watertjes doorzwommen: we groeiden voor een stuk samen op en werden wat we nu zijn door en met elkaar. Vroeger zagen we elkaar bijna elke dag, nu veel te weinig. A. stond daar te wachten op S. samen met wat op het eerste zicht leek op een gemuilkorfde grizzly-beer. Bij nadere inspectie bleek het om een enorme hond te gaan die het wat sneu vond om daar te moeten staan wachten in de regen, aan een lijn. Ik sprak af met A. dat we elkaar snel zouden weerzien. Ik kijk hier echt naar uit.

Ik herinnerde mij dat Wendel, die een krak is in het vinden van onvindbare cd's, een muziekwerk voor mij had gevonden in deze platenzaak. Langs de telefoon gaf hij mij een precieze omschrijving van waar die cd zich bevond in de zaak en niet veel later stapte ik buiten met de verzamelaar "Music from the Middle Ages". Ben je net als ik een grote fan van series als "Cadfael" en/of speel je graag dit spel, dan is deze cd een aanrader. Norbert keek eerst wat bedenkelijk bij mij aankoop, maar moest later die dag wel toegeven dat het prima muziek was.

Het werd tijd om huiswaarts te keren. Na nog wat dagdagelijkse boodschappen stortte ik mij weer op één van mijn bezigheden en werkte door tot 's avonds laat toen ik naar Wendel trok. We kijken beiden graag naar deze serie en we keken ook nog naar de Engelse televisie. Er was een show met hoogtepunten over een soort van soundmixshow waaraan allerlei bekende Engelse figuren meededen. Heel erg leuk, dat zouden ze hier ook eens moeten doen.

Wendel zou ook graag meedoen: hij ziet zichzelf als de perfecte imitator van David Bowie. Hij vroeg mij wie ik zou imiteren. Ik zou het echt niet weten. Iemand een suggestie?

liefs,

Daisy Soleil
xox

Kolonisten in Stalhille

Gisterenavond was ik te gast bij T&I in hun verblijf in Stalhille. Het was een mooie avond en we zaten op hun terras (met zicht op hun mooi aangelegde tuin) om te aperitieven met dit drankje. Er was ook entertainment, daarvoor zorgde hun energieke dochter B.

Het diner bestond uit allerlei gefrituurde vingerhapjes aangevuld met een slaatje, een stoofpotje en allerlei sausjes. Hemels zondig!

Daarna werd het tijd om te beginnen aan hetgeen waarvoor we samen waren. T legde zijn spel op tafel en herhaalde nog eens kort de regels... Tijdens de eerste ronde lag ik lange tijd op kop, maar helaas moest ik het afleggen tegen T. Het tweede rondje was een ramp, ik werd aan alle kanten in bedwang gehouden en moest toezien hoe I. triomfeerde.

Voor we het goed en wel beseften, was het zeer laat geworden. Ik kreeg nog een cadeautje mee: een mooi kader waarin drie foto's passen.

Het was leuk om eens een avondje onder vrienden door te brengen met het spelen van een gezelschapspel. Dat zouden wel allemaal meer moeten doen. Heb je geen vrienden of spelletjes? Neem dan eens een kijkje hier!

Bedankt T&I, ik heb echt genoten en kijk uit naar de revanche!

Daisy Soleil

xox

Viert vaderdag met artichocblaadjes!

Het was vandaag vaderdag. We vierden het in dit restaurant. Ik had voor Pappie een leuk geschenkje gevonden: een mini-valiesje met daarin alles wat je nodig hebt om schoenen te poetsen. Handig om mee te nemen als hij gaat golfen. Hij was er echt blij mee.

Minder blij leek de gerant van het restaurant. We waren nog maar binnen of de kleren werden van ons lijf gerukt om ons daarna zo snel mogelijk aan een tafeltje te duwen. Hij smeet net nog niet de menukaarten in onze richting, begeleid met met bijna-snauw waaruit we begrepen dat de langoustines op waren.

Onmiddellijk daarna moesten we het aperitief kiezen. Het werd de maison: een soort van schuimwijn met daarin een schijf sinaasappel. Santé. Terwijl we nog op de kaart aan het kijken waren werd er een bord artichocblaadjes op tafel gezet. Leuk om te zien, maar niet veel smaak aan. We wisten ook geen weg met onze afgesabbelde blaadjes en maakten er dan maar een torentje van.

We kregen een wachtbordje van "schelpdiersoep met meloen en chorizzo" terwijl we onze keuze moesten opzeggen. Ik koos als voorgerecht voor de Hollandse maatjes en de hoofdschotel werden niertjes. Waarom niertjes? Omdat ik dat hier thuis niet moet klaarmaken en omdat je ze tegenwoordig ook zo moeilijk kan vinden.

Onze aperitief was nog niet half op, of we kregen al ons voorgerecht. De maatjes waren mooi gedresseerd met boontjes naast een bedje van allerlei slastukjes. En toen werd het tempo plots veel minder... Na wat nogal een eeuwigheid leek kregen we onze hoofdschotel. Eerst werden onze frieten (in zo'n frietzakje op een ijzeren houdertje) naar de verkeerde tafel gebracht. De dienster excuseerde zich, nam ze daar weg en zette ze dan toch op onze tafel. De niertjes waren lekker, hoewel er voor mij nog wel wat extra groentjes bij mochten.

Als dessert koos ik voor een... cola light. Ik had geen zin meer in geflambeerd fruit of in een crême brûlée.

Conclusie: het eten was te doen, de bediening kon beter.

Terug thuis heb ik nog wat bezig gehouden met deze site. Daarna heb ik grandioos verloren tegen Norbert tijdens het spelen van dit gezelschapsspel. Ik moet beslist wat beter opletten tijdens het zetten van mijn eerste twee huisjes. Naast rekening houden dat je zoveel mogelijk grondstoffen kan verdienen, moet je ook rekening houden met de kans dat een bepaald getal wordt geworpen met de dobbelstenen. Oefenen dus!

Daarnet naar dit programma gekeken. Veel uitschieters zaten er niet in, behalve misschien dat één van de kleinkinderen voor de eerste keer naar de kleuterschool mocht. Een kleuterschool waar de kindjes een uniform moeten dragen, begot.

Nu ga ik nog wat strijken terwijl ik naar een aflevering van Lost kijk. Ik heb er geen enkele aflevering van op televisie gezien, maar dankzij het eerste seizoen op dvd, is het strijken een pak spannender geworden!

liefs,

Daisy Soleil
xox

Even bekomen... met wat shopping

Van gisterenavond staat de nieuwste versie van Gayworld.be dan eindelijk online. Na maanden van zwoegen en zweten, onderhandelen, schrijven, schrappen en opnieuw beginnen, zijn mijn jongens erin geslaagd om een resultaat online te zetten dat best gezien mag worden. Natuurlijk is er hier en daar nog weleen kleine hapering, maar dat wordt binnen de kortste keren weggewerkt. Mijn jongens doen dat goed... En dat mag ook wel: na maanden van luisteren naar hun verzuchtingen, advies geven, troosten, masseren en hen voorzien van de nodige vitamientjes voel ik mij toch wel wat uitgeput. Maar ik doe het graag en ik hoop dat ik het nog lang mag doen. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om Jeroen eens extra in de bloemetjes te zetten: "Hey Jeroen, bedankt voor alles. Ik weet maar al te goed dat mijn jongens niet van de gemakkelijkste zijn (ze hebben dan mee van mij...), maar jij doet dat ook goed!"

Dat de site live ging, waardoor mijn jongens eindelijk weer wat meer naar buiten gaan, betekende dus dat ik eindelijk weer eens wat ademruimte kreeg. En geademd heb ik wel... ik moest er zelfs van uitblazen! Ik ging eerst en vooral naar mijn turnclub. Het is al een tijdje dat ik mij daar in het zweet werk en begin toch al wat resultaten te zien. Fijn!

Wat later die avond mocht ik mee met Wendel naar de laatavondvertoning van Pirates of the Caribbean: At World's End. Wat was me dat voor iets! Eerst en vooral is er de bioscoop zelf: een groot complex, mooi afgewerkt met alles erop en eraan... maar zonder hart. Waar is de tijd dat je te voet naar de cinema kon gaan, even kon wachten in de rij en bekenden kon tegenkomen en kon kennismaken met andere bioscoopgangers? Waarom moet je nu plots een computertechnicus zijn om een keer naar de film te kunnen gaan? Waar is de portier naartoe die je zijn filmadvies gaf? Wat is er gebeurd met de dame die frisco's verkocht in een rieten mandje? Nu, dat zal wel de vooruitgang zijn...

Terug naar de Piraten: de twee filmzalen waarin deze film werd vertoond, zaten stampvol en dan nog was er het er nog ijzig koud. Gelukkig had ik mijn jasje mee zodat me een beetje kon induffelen. En de film zelf dan... flutverhaal en veel te lang! Bijna 3 uur. Dat is gewoon veel te veel, toch voor zo'n onnozel verhaaltje. Tijdens de pauze ging zowat de helft van het publiek naar huis; ze waren moe, de stakkerds. De rest zat er te gapen en hoopte dat het snel gedaan ging zijn... Ik ook! "At World's End"? Jaja, hopelijk ook het einde van deze filmreeks.

Na de film kon ik nog met moeite overeind komen en naar de auto sukkelen. Snel nog Wendel aan zijn huis afgezet, naar huis gereden en gaan slapen.

Vanmorgen geraakte ik slechts met veel overredingskracht van mezelf uit mijn bed. Na de gebruikelijke ochtendrituelen, ben ik aan de kuis van grote living begonnen. Ik heb dan wel een poetsvrouw, maar dat mens kan ook niet alles doen hé. Daarna nog wat voor de site gedaan om na de noen naar 't stad te trekken.

Ik moet deze zomer al naar twee trouws en om daar niet met oude vodden voor de dag te moeten komen, had ik tenminste één nieuw stuk nodig in mijn garderobe. Ik vond een nieuwe tailleur in deze boetiek. Dat mijn geturn vruchten afwerpt, werd bewezen, want zelfs het kleinste maatje was nog wat te groot voor mij. Gelukkig heeft deze boetiek een eigen versteldienst en binnenkort mag ik lopen pronken met mijn nieuwe lijn en nieuwe aanwinst!

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn collectie parfums aan te vullen. Via een staaltje had ik dit geurtje leren kennen en nu deze week toch een plaatsje vrij was gekomen in mijn badkamer (ik had de fles zowat uitgewrongen), profiteerde ik van de situatie.

Na nog wat dagdagelijkse boodschappen, haaste ik me naar huis om daar Norbert finaal af te maken. Hoe? Met dit gezelschapsspel. Ik heb het leren kennen op vakantie in de Ardennen. T&I spelen het al jaren en T heeft me warm gemaakt voor zijn spel. Binnenkort ben ik zelfs uitgenodigd om met hem te komen spelen.

Vanavond kijk ik naar deze film. Zeer grappig, vooral de manier waarop bekende sprookjesfiguren opeens opduiken en helemaal anders zijn dan je verwacht. Een aanrader!

liefs,

Daisy Soleil
xox