Ik hou van Hugo en Nicole!, deel 2

Zoals trouwe bezoekers van deze blog ondertussen weten, ben ik een devote fan van Nicole en Hugo. Hun nieuwe cd staat al een tijdje op 'repeat' in mijn cd-speler en ik was heel blij toen ze onlangs de prijs van de Zomerhit van deze radiozender wonnen.

Gisterenavond mocht ik dit zoetgevooisde echtpaar nog eens aan het werk zien. Op uitnodiging van T&I bevond ik me op de festivalweide van deze plek. De toekomstige ouders van mijn petekind hadden voor een speciale plek dichtbij het podium gezorgd, waardoor ik alles van nabij kon volgen. Opnieuw namen Nicole & Hugo me mee op een muzikale wereldreis. De opwinding die ze uitstraalden en de grapjes die ze maakten, zorgden ervoor dat ik wenste dat ik met hen op dit schip zat. Ik hoop dat mijn droom ooit werkelijkheid wordt. Ons gezelschap zong mee (of probeerde dit toch), wiegde heen en weer, zwaaide met de armen en onze handen gloeien nu nog van het vele klappen. Zelfs de energieke B. werd er stil van!

Na het perfecte optreden ging ik ze nog eens begroeten achter de coulissen. Ik gaf hen een kleine attentie cadeau en zij signeerden graag mijn nieuwe cd van hen. Ik kreeg ook nog een gehandtekende foto, die weldra in een mooi lijstje zal prijken in mijn salon.

Naast Nicole & Hugo zag ik ook deze heer aan het werk. Ik heb bewondering voor deze jongeman die met zijn verhaaltjes en mimiek een hele zaal in vervoering kan brengen. Wat hij vertelt, is soms op het randje... maar dat maakt het extra pittig. Ook T&I, die erbij aanwezig waren, waren vol lof over hem. Norbert daarentegen had last van zenuwen. Niet vanwege het optreden maar wegens onze plaatsen: vooraan op het tweede balkon... Hij was bang dat hij naar beneden zou storten... Hij kalmeerde pas toen hij dit kreeg, in zijn stamcafé.

Met Wendel heb ik zelf enkele bange momenten beleefd. Niet dat hij mij heeft doen schrikken, maar wel zijn verzamelde oeuvre van deze dokter. Samen hebben wij er nu al enkele bangelijke avonturen van gezien en hoewel ik er zeer kan van genieten, bekruipt mij steeds een gevoel van onbehangen als ik deze begintune hoor.

Van deze begintune daarentegen begin ik spontaan te roepen: "Maar laat het dan toch! Bemoei je er niet mee!!". Het hoofdpersonage in deze serie werkt zich telkens in moeilijkheden die soms wel heel pijnlijk zijn. Maar die Wendel en mij hard doen lachen.

Vandaag had ik nog een veel groter blij moment: samen met I. ging ik naar de vrouwendokter die haar zwangerschap mee begeleidt. De zus van I., wiens naam ook met een I. begint, was er ook bij. Samen waren we getuige van de wonderbaarlijke techniek waardoor we in de gezegende buik konden meekijken. En ik mag u nu al zeggen: het nieuwe kindje is zeer hard aan het groeien en in uitstekende gezondheid. Het geslacht weet ik ook al... maar u zal nog een tijdje moeten wachten.

Of zoals de gynaecoloog het zelf zei: "Geduld is een schone deugd!".

Liefs,

Daisy Soleil
xox

Daisy wordt kinds

Wendel heeft mij de voorbije weken inderdaad veel verhalen verteld over zijn reis naar dit Aziatisch land. Ik zou er best wel eens zelf een kijkje gaan nemen, maar het is zo lang vliegen en ik moet bekennen dat ik niet meteen een vliegtuigmens ben.

Maar je weet nooit... en dit hotel ziet er niet slecht uit.

Verder nam hij mij ook mee naar dit festival aan onze kust en samen keken we ook in première naar deze film. Wendel is morgen trouwens jarig. Ik wens hem hier alvast een dikke proficiat!

K&F (je weet wel, die vrienden die onlangs in mijn buurt zijn komen wonen) vonden het nu toch wel tijd worden om mij te inviteren in hun opgeknapte huis. En zo mocht ik mij maandag in hun gezelschap vinden. Ik kreeg er eerst de 'grand tour' in hun huis waarvoor ze beslist een pluim verdienen. Deze dames kunnen er alvast niets komen doen want je kunt er écht van de vloer eten (of beter... van het hagelnieuwe parket).

Ik mocht ook hun poes bekijken, die wat later langs mijn benen streek toen ik op hun terras zat en mocht genieten van een glaasje wijn met tapas.

K&F (en hun poes) lijken goed te zijn ingeburgerd in onze buurt en ik hoop dat ze blijven genieten van hun huis, van elkaar en van hun wandelingen door het nabijgelegen park.

Ik zat gisteren alvast in dit attractiepark. Natuurlijk niet alleen, wel met Norbert en met T&I én natuurlijk de energieke B. Door onheilspellende weerberichten liepen we daar quasi alleen rond waardoor we nergens moesten wachten om op een attractie te kunnen gaan. Het regende trouwens ook zo goed als niet. Desondanks had ik mijn nieuwe regenjas meegenomen en die kwam goed van pas op de attracties waarbij je door het water sjeest, zoals de 'River Splash', de 'Bengal Rapid River', de 'Niagara' en de 'Big Chute'.

B. beleefde de tijd van haar leven in het Kid's Park: ze vaarde met een ballon, zat op een kikker, reed met een expresstrein, deed een rondje in het minirad, nam een gekke koets, vloog met de vlinders, bestuurde een tuff tuff en zwierde met koffietassen. Samen zagen we ook allerlei dieren, zoals de olifanten die een wel bijzonder vies bad namen.

Ik trok T. mee naar bijna alle 'gevaarlijke' spelen: we werden in de lucht geschoten, terug naar beneden geworpen en overkop gedraaid. I., die zich in gezegende toestand bevindt, moest het wat kalm aan doen en B. is net nog geen 1 meter groot waardoor ze bij haar mama moest blijven. Norbert had het druk met zijn i-phone.

Het is een mooi park, met attracties voor kinderen én volwassenen. Ik vind het wel jammer dat het thema van "Suske en Wiske en het Zoemende Ei" weg is. De zogenaamde "Voodoo River" kan beslist wat meer spanning gebruiken en een beter aanbod aan maaltijden zou ook leuk zijn. Niettegenstaande: dit park is een aanrader voor iedereen!

In het naar huis rijden hielden we nog even halt in deze babywinkel. Ik kreeg meteen zin om er alles te kopen, maar werd in toom gehouden door I. Zij kreeg alvast een doos mee met allerlei brochures waaruit zij een keuze kan maken.

Ik ben benieuwd wat zij allemaal zal kiezen. Gelukkig hoef ik niet al te lang te wachten op een antwoord want weldra gaan we weer samen op pad. Deze keer gaan we deze heer bekijken.

Oh ja, ik zag ook deze supervrouw aan het werk. Naar mijn mening een zeer begaafde artieste, maar met wat meer knipwerk was haar show top geweest. Nu zaten er enkele wel zeer flauwe stukken in. Maar ik durf met haar de vergelijking maken met deze grappige dame en ik geef u graag haar boodschap mee: lach eens meer als een kind.

Doet u mee?

liefs,

Daisy Soleil
xox

I-pholie

Eerlijk gezegd begrijp ik de hele heisa rond de verkoop van deze telefoon niet zo goed. Overal hoor ik geruchten over teleurgestelde mensen die tevergeefs een exemplaar proberen te bemachtigen. Ik ging vorige week vrijdag gewoon naar een vestiging van deze provider en bestelde er twee exemplaren (voor Norbert en voor mij) en de volgende morgen kreeg ik al een telefoontje dat ze op mij lagen te wachten. Zo zie je maar, een aardig woord hier, een complimentje daar en je krijgt wat je wenst. Of zoals het spreekwoord zegt: "Met de hoed in de hand, komt men door het ganse land". Alvast een pluim aan het team van deze winkel: ik werd er uitstekend geholpen en men nam er ruim de tijd om mij de functies van mijn nieuwe gsm uit te leggen. Goed zo!

Is die nieuwe gsm nu zo speciaal? Ik vind alvast van wel. Het is kinderspel om er sms'jes mee te versturen (je hoeft niet meer te sukkelen met kleine knopjes), mijn agenda is nu overzichtelijk en kan ik overal raadplegen, ik kan er uitstekende foto's mee maken, naar films kijken, de beurs in het oog houden, de weg niet meer verliezen, de weersvoorspellingen becommentariëren, op de klok kijken, een rekensom maken, nota's nemen, naar muziek luisteren, online aankopen doen, surfen op het internet, mijn mails bekijken en natuurlijk ook gewoon bellen. Is het nodig om dat allemaal te hebben in één apparaat? Neen. Is het handig? Absoluut! En natuurlijk is ook het design perfect.

Zo vindt ook T. Ik was bij hem en I. (én natuurlijk de energieke B.) dit weekend te gast. Het olijke drietal was net terug van twee weken vakantie in Italië. En ze hadden er aan mij gedacht: ik kreeg een prachtige aarden kruik om olijfolie in te bewaren. Ook Norbert deelde in de prijzen: hij kreeg een verwenpakket in chocolade. (Tip voor iedereen die Norbert wil doen opfleuren: gooi een chocoladereep in zijn richting en hij kraait van plezier).

Speciaal voor de gelegenheid hadden T&I hun Italiaanse koksmutsen opgezet en kregen we er allerlei culinaire specialiteiten uit hun vakantiebestemming aangeboden. Ondertussen betastte T. mijn nieuwste speeltje, keek ik met I. naar foto's van mijn toekomstige petekind en stak B. zeer snel een nieuwe puzzel ineen. Samen keken we ook nog naar hun vakantiefoto's en vakantievideo en voerden we leuke gesprekken.

Het werd een gezellige en vooral lekkere avond. We maakten ook plannen voor een daguitstap naar dit pretpark en voor een vierdaagse naar dit bungalowpark.

Vandaag komt ook Wendel naar huis. Hij reisde een tijdje door dit Aziatisch land. Ik ben benieuwd naar zijn reisverhalen!

Gaat u ook op reis? Veel plezier!
Blijft u thuis? Dan wens ik u mooie dagen toe.

liefs,

Daisy Soleil
xox

Brussel is een bruisende stad

Vrijdag trok ik er weer op uit. Ik ging een dagje door brengen in onze hoofdstad. Ik ging natuurlijk niet alleen, maar wel met een groepje mensen waaronder mijn nieuwste vriendin ID. Eerst toetsten we onze muzikale kennis in dit museum. Het terras dat bij deze instelling hoort, werd onlangs nog uitgeroepen tot één van de beste van het land en we konden er dan ook niet wegblijven. Sterker nog, het was er zalig vertoeven en bijna middag voor we er vertrokken.

Het was tijd geworden voor het betere shopwerk. Brussel bezit enkele van de meest exclusieve boetieks en ik ga er graag een kijkje nemen (en mijn rekening plunderen). Ondertussen ging ik ook gedag zeggen aan dit jongentje en dit meisje. Ik kwam voorbij deze vreemde organisatie en eindigde tenslotte in dit fameus huis.

Iedereen had ondertussen honger gekregen en we besloten om gezellig te gaan eten in een Grieks restaurant. De sfeer was er gemoedelijk en de retsina vloeide er rijkelijk. We zaten met onze groep wel een beetje krap, maar dat was wel zo gezellig.

Rond gegeten en in een vrolijke sfeer haastte onze bende zich tenslotte naar onze afspraak met deze man. Hij leidde ons rond in deze wijk. Zo kwamen we heel wat te weten. Wist u bijvoorbeeld dat u er enkele van de beste antiekzaken aantreft? En dat deze schilder er zou gewoond hebben? Dhr. Jacobs wist ons de hele namiddag te boeien met zijn markante verhalen en afsluiten deden we opnieuw op een terras.

Brussel? Een aanrader! Ook voor u misschien?

liefs,

Daisy Soleil
xox

Fout!

Vorige week trok ik er op uit met mijn nieuwe vriendin ID. We kennen elkaar nog niet zo lang, maar het klikt wel tussen ons. We zetten ons beiden in voor hetzelfde goede doel en werken daardoor soms nauw met elkaar. Toen ze me kwam vertellen dat ze niemand bereid vond om met haar naar deze film te gaan kijken, begreep ik meteen haar onderliggende vraag. Zo kwam het dus dat ik Norbert vorige donderdagavond achterliet met een magnetronmaaltijd en me naar deze onpersoonlijke bioscoop begaf.

De zaal zat quasi afgeladen vol met tienermeisjes. Enkelen van hen waren er in geslaagd hun vriend mee te krijgen. Van zodra die kerels het aanwezige publiek zagen, kregen ze allen een wanhopige blik in hun ogen. Het angstzweet brak hen uit en enkelen probeerden nog om met een smoes er vanonder te muizen. Helaas, hun vriendinnen bleven voet bij stuk houden en met afhangende schouders sjokten de jongemannen de trap op om met een veelbetekenende zucht in hun genummerde zetels te ploffen.

Ik zat daar totaal niet tegen mijn zin. Integendeel! De serie waarop de film is gebaseerd is één van mijn favoriete feuilletons. En zo kwam het dat ik getuige was van hoe Carrie meer kastruimte kreeg, Samantha haar lijn vergat, Miranda in het stof kroop en Charlotte zichzelf bevuilde. Dat laatste leek mij iets te veel onderbroekenlol (en volgens mij verzonnen om Kristin Davis toch maar een scène te geven), maar voor de rest heb ik mij prima geamuseerd. Ook ID was blij met haar avondje uit.

Vrijdagavond vond je mij ook niet thuis. Samen met T&I (ditmaal zonder de energieke B!) trok ik naar dit dansfeest. Nadat we samen hadden genoten van een snelle spaghetti, trokken T. en ikzelf onze turquoise tenues aan. I. had voor de gelegenheid een hagelnieuwe positiejurk aangeschaft. Norbert droeg een net hemd.

I. zorgde ervoor dat we dichtbij de ingang van dit complex parkeerplaats vonden en niet veel later amuseerden we ons temidden van 20.000 aanwezigen. Omdat we ons toch nog wat meer fout wilden voelden, trokken T., Norbert en ikzelf nog gekke hoedjes aan. I. werd het lichtpunt in ons midden door haar lichtgevende Playboy-oortjes. Ik maakte mijn outfit af door mijn oude bril op te zetten.

Die bril zorgde ervoor dat ik het spektakel op het podium goed kon volgen. Nadat de medewerkers van deze radio hun kunsten hadden vertoond (Alexandra Potvin zag er beter uit dan ooit in haar Donna Summer-kleedje en Showbizz Bart viel bijna omver toen Anke in zijn armen sprong), maakte Corry Konings het publiek gek. Helaas zong ze maar één liedje en ook haar Rekels had ze thuis gelaten. Freddy Breck leek een ander liedje te lippen dan datgene dat er werd gedraaid. De overgebleven dames van Bananarama werden uitgejouwd vanwege de zeer bedroevende kwaliteit van hun optreden. De Gibson Brothers deden turnoefeningen. Een lid van Tavares had een Boma-kostuum aan. Maar het was toch wel Laura Lynn die de zaal deed ontploffen. Nadat ze nog maar een halve noot had gezongen, ging het publiek totaal uit de bol. Dat ging zo door, de hele nacht lang. Helemaal fout, maar wel zo leuk!

We dansten onszelf bijna buiten westen. We kregen ook uitdrogingsverschijnselen want een drankje halen was een bijna onmogelijke opgave die maar liefst een half uur duurde. Laat in de nacht sloeg de vermoeidheid toe. Hoewel we ons ontzettend amuseerden, besloten we dat het welletjes was geweest. In de auto genoten en praatten we nog gezellig na.

T&I zijn inmiddels vertrokken (ja, mét de energieke B.) op vakantie naar Italië. Ik hoop dat zij zich daar tenminste even goed amuseren en kijk alvast uit naar hun terugkomst. Wedden dat we ons weer goed zullen vermaken als we elkaar terugzien?

Ik wens iedereen alvast een prettige zomer!

liefs,

Daisy Soleil
xox

Postpunthoofd

Waarom het postkantoortje in mijn buurt moest sluiten, blijft mij een groot raadsel. Zo groot is dat raadsel nu ook weer niet: "besparingen". Allemaal goed en wel, maar hoe zit het met de klantvriendelijkheid? Tot voor kort kon je in dat postkantoortje voor bijna alles terecht en kreeg je er gratis een glimlach, een luisterend oor en een goed gesprek.

Nu is dat postkantoortje dicht en moet iedereen in de buurt zijn of haar postzaken regelen in de plaatselijke supermarkt aan het zogenaamde "Postpunt". Wie ooit het idee kreeg om postzaken te laten regelen door supermarktwerkneemsters, krijgt van mij geen pluim. Want wie aan ons "Postpunt" staat, krijgt er geheid een punthoofd!

Postzegels worden er verkeerd afgerekend, pakketjes die nog moeten worden afgehaald, 'verdwijnen', en voor je er eindelijk geholpen wordt, wordt je geduld danig op de proef gesteld... Als Annie van achter haar kassa tegen Roswita van de 'droge rayons' klaagt dat Sandra nog niet terug is van 'kwarturen' en dat ze moet afgelost worden omdat ze met haar kleinkind Kevin naar de adviseur van de ziekenbond moet, dan breng je als wachtende aan het "Postpunt" beter een goed boek mee om de tijd te doden. Wuiven, lachen, knipogen, zwaaien met je handtas, roepen... het heeft geen baat. De slogan "de klant eerst" is duidelijk niet van toepassing aan het "Postpunt".

Zo ook vandaag. Tijdens mijn afwezigheid had de postbode een uitnodiging in mijn brievenbus gestopt om een pakketje te gaan afhalen aan het gevreesde "Postpunt". Eerst lijk ik nog geluk te hebben: er staat een dame achter de balie van het "Postpunt"! Ik zeg vriendelijk goeiendag en leg het briefje dat ik in mijn brievenbus vond keurig op de balie. De dame, laat ik haar Viviane noemen, begroet mij met een oogtruc: ze draait haar ogen achter haar bril gemaakt van weck-glazen zo ver mogelijk naar achteren in haar hoofd , schudt daarbij met haar zelfgekleurde krullen en grauwt naar mij met "Adres?". Ik ben verbaasd van haar visuele souplesse en zeg haar mijn adres (hoewel dit ook op het blaadje staat).

Viviane zucht en valt op haar knieën. Er volgt geen aanroeping van de Heilige Poststempel maar wel een arsenaal van vloeken terwijl ze door de pakjes onder haar balie klauwt. Uiteindelijk vindt ze het pakket dat aan mij is geadresseerd. Nu moet ze enkel nog de barcode van het pakket inscannen. Viviane hanteert de scanner als een Sovjetrussisch stoomstrijkijzer waarmee ze een valse plooi wil wegstrijken. De computer maakt het geluid van een ziekelijk kuikentje en geeft de strijd op. Viviane roept luid: "Brigitte!! Dat spel marcheert weer niet! Wil jij eens komen kijken?"

Ondertussen smijt Viviane het afhaalbriefje terug op de balie en wijst ze met haar afgekloven, half met nagellak gebeitste vingernagel naar een goedkope plastic balpen en naar het kadertje waar ik moet aftekenen voor ontvangst, zonder ook maar een woord te zeggen.

Het wordt mij te veel! Ik merk op: "Je kan dat ook gewoon vragen". Viviane haar teint krijgt de kleur van haar kapsel, ze draait zich om en ze verstopt zich achter de omvangrijke Brigitte die ondertussen de computer weer aan de praat heeft gekregen. Brigitte probeert op haar beurt om te scannen. Het lukt niet. Druppels zweet verschijnen op haar voorhoofd. Het puntje van haar tong komt tevoorschijn in haar mondhoek. Ze hijgt. De computer geeft geen kik. Viviane bestudeert de tegelvloer.

Uiteindelijk geeft Brigitte het op. Ze geeft mij het pakje, wenst mij nog een aangename dag en gaat 'kwarturen', met in haar kielzog de hoogrode Viviane...

Gelukkig was de sfeer dit weekend in Casa Soleil prettiger. Ik moest natuurlijk T&I uitnodigen om hen te vertellen over al mijn avonturen in Turkije! Speciaal voor de gelegenheid had ik allerlei Turkse gerechten klaargemaakt en ik was trots op het resultaat: raki, Turkse stoofpot, spinaziepannenkoeken... Norbert dacht zelfs een moment dat hij weer terug in het hotel was en mocht opscheppen van het buffet! Gelukkig lukte het mij nog op tijd om hem terug in het gareel te krijgen.

T&I (en natuurlijk ook de energieke B!) straalden als steeds. T. had een gezond kleurtje door de hele dag in de buitenlucht te vertoeven, I. heeft die bijzondere gloed over haar die enkel zwangere dames lijken te hebben en B. stal de show met haar nieuwe kapsel. (Haar operatie is trouwens goed verlopen en binnenkort vergeten). T&I hadden ook een geschenk bij: een prachtige designpot met daarin een mooie plant, aangevuld met een romantisch pakketje servietjes. Ik was en ben er heel blij mee! Uit Turkije had ik voor B. een handgemaakt poppetje mee. Het werd door haar onmiddellijk aan een inspectie onderworpen en goedgekeurd!

Tijdens het aperitief en het avondmaal spraken we over onze vakantie-ervaringen en na het dessert speelden we terug met het spel van T. Dit keer deden we met z'n allen mee aan de Olympische Spelen. Ik moet echter dringend iets aan mijn conditie doen, want mijn prestaties waren niet om over naar huis te schrijven... Maar we lachten ons een kriek!

Binnenkort gaan T&I met B. naar Italië. Ik wens hen alvast een onvergetelijke vakantie toe! Maar ze zijn nog niet van mij af! In het najaar gaan we met z'n allen nog naar een bungalowpark. Natuurlijk zal ik na hun terugkeer in Italië bij hen uitgenodigd worden in het pittoreske Stalhille voor een "Italian Night" en ook daar kijk ik weer naar uit! Maar voor hun vertrek gaan we nog gezamenlijk dansen op dit feest!

Misschien kom ik u wel tegen?

liefs,

Daisy Soleil
xox

Chinees in Turkije

Zo ben ik terug van een zonovergoten, ontspannen vakantie in Kusadasi, een badplaats in de buurt van het Turkse Izmir. Ik verbleef er in een paradijselijk luxe-resort op basis van de formule all-in. Een keer zelf niet moeten koken of met de was bezig zijn... wie kan daar neen tegen zeggen?

Ik zei alvast geen neen tegen de enorme buffetten, waar zelfs zuigelingen een glas kregen aangeboden door een lid van het legertje medewerkers. Als ik die beu was, kon ik nog altijd terecht in een Turks restaurant, een Italiaans restaurant, een visrestaurant of bij de Chinees. "Een Chinees restaurant in Turkije?", denkt u nu wellicht. Ja hoor, dat was er ook en het was er erg lekker om te eten. Natuurlijk waren er ook diverse bars, tenten waar Turkse deernes hun kunsten toonden en waar ik genoot van pannenkoeken gevuld met spinazie en kaas, diverse tea-rooms met allerlei zoetigheden (o.a. met het zondige baklava) en een ijssalon.

Salons waren er in overvloed: een schoonheidssalon (waar ik onder handen werd genomen en tien jaar jonger buiten kwam), een kapsalon, een fotosalon,... en ook nog diverse salons om gewoon in te zitten.

Niet dat ik veel heb stil gezeten. Ik bezocht natuurlijk ook de diverse boetieks in het hotel en snoof de sfeer op van de leuke winkeltjes in de stad, ik zwom in het zwembad en werkte aan mijn conditie met de aquagym. Want natuurlijk was er ook de obligate zwerm animatoren die maar al te graag met mij wilden spelen: petanque, pingpong, volleybal, waterpolo, darts... teveel om op te noemen (en ook om daadwerkelijk te doen). 's Avonds toonden zij hun kunsten als allround-artiesten in knotsgekke shows en nog wat later zwierde ik samen met hen de beentjes uit in de plaatselijke disco.

Een duik in de zee zorgde ervoor dat ik 's avonds geen zout meer nodig had op mijn frieten en als het mij allemaal wat teveel werd, verstopte ik mij onder een parasol met een goed boek. Ook vanuit mijn schuilplaats hoefde ik maar eens te knipogen naar een kelner en werd ik terstond bediend. Zalig!

Een antieke stad stond ook op het programma: Efeze. In dit grootste openluchtmuseum ter wereld van het Romeinse rijk waan je je echt in de antieke wereld. Ik friste er mijn (ietwat) vervlogen kennis van mijn studies klassieke talen op, vergaapte mij aan de mozaïeken en bracht er een bezoekje aan de bibliotheek, het badhuis en zelf aan het bordeel!

Gelukkig stond daarna een bedevaart op het programma. Naar het huis van Onze-Lieve-Vrouw. Sommige senioren hedentendage kiezen voor een nieuw leven aan een Spaanse costa, maar Maria deed het al veel eerder en kocht een vakantiehuis in Turkije. Een aardig nonnetje leidde mij er rond. Ik liet er een kaars branden en kocht er wat heilig water want natuurlijk is er ook een handige bron aanwezig op deze plek. De Heilige Maagd moet er alvast een uitstekende conditie op nagehouden hebben want waarom zij er tijdens haar laatste levensjaren op aarde voor koos om boven op een berg te wonen - zonder de nabijheid van één of andere markt - blijft mij een groot raadsel. Telkens zij iets nodig had, moest ze de berg af- en op rennen. Ik reed die bewuste berg op en af in een autobus, Maria zal het wel niet met een Vespa gedaan hebben. Of misschien kon zij gewoon in haar eten voorzien door een vermenigvuldigingstruc. Haar zoon moet het toch van iemand geleerd hebben

Nu, om al die gedachten door te spoelen bezocht ik het wijndorpje Sirince. Hier wordt wijn gemaakt van allerlei soorten fruit. Na het proeven van meloenwijn, kweepeerwijn, moerbijwijn, kriekwijn, ging ik er nog wat - licht in het hoofd - shoppen. Zo stapte ik weer op de bus met in mijn armen enkele flessen wijn, een lederen tas, een gewone tas, een slaapkleed, een tafelkleed, kousen, handdoeken en enkele sleutelhangers. Gelukkig had Norbert nog wat plaats in zijn valies!

In de tempel van Artemis hield ik het sober (omdat er geen winkeltjes of cafeetjes waren) en liep ik enkele malen rond de enige zuil die resteert van dit één van de zeven wereldwonderen uit de klassieke oudheid. De rest staat in een museum in Londen... maar dat is voor een volgende keer.

Het was een mooie reis en voor mij alvast het begin van een zalige zomer.

Ik wens u alvast een even leuke ervaring toe!

liefs,

Daisy Soleil
xox

Veel beterschap!

Morgen moet B., de dochter T&I, naar het ziekenhuis voor een operatieve ingreep. Speciaal voor haar komen haar favoriete prinsessen op deze blog en hopen ze dat B. snel weer beter is. Ik wens T&I veel sterkte en aan B. dat ze vlug weer die energieke kleuter is!

Iets anders nu. Er zijn in onze omgeving veel mensen die zich vrijwillig inzetten voor een persoon of een organisatie. Misschien heeft ook u wat vrije tijd over, of kunt u wat tijd vrijmaken om vrijwillig ergens uw bijdrage te leveren. Op deze site staat een overzicht van organisaties die op zoek zijn naar iemand om wat te helpen. Ga er eens kijken, de kans is groot dat ook u er iets ziet waarvoor u zich gaat inzetten. En, wie weet, ontmoeten we elkaar in een organisatie waarin ondergetekende vrijwillig actief is.

liefs,

Daisy Soleil
xox

Race naar de zomer

Zaterdag was het weer feesten geblazen. T&I (en natuurlijk ook die energieke B!) hadden mij uitgenodigd om samen de verjaardag van T. te vieren. Toen ik aankwam aan hun landgoed in dit knus dorpje werd ik net niet omver gereden door J&M (de ouders van I.) die er een pauze hadden genomen tijdens hun fietstocht. We zeiden nog snel gedag aan elkaar en ik wuifde ze uit.

Na een speciale verjaardagsknuffel met T, een voorzichtige knuffel met I. (die straalde in haar positiekledij) en een speelse knuffel met B, zaten we al snel op het terras aan hun tot in de puntjes verzorgde tuin. We toastten meerdere malen op de gezondheid van het verjaardagsbeest en ik gaf hem zijn geschenken:

1. vier herlaadbare batterijen die ik in mijn bagage terugvond na onze trip in de Ardennen die we hadden gebruikt om samen te kunnen spelen
2. een fonkelnieuwe 'nunchuck' (kent iemand hiervoor het correcte Nederlandse woord?) waardoor T. en I. nu geen strootje moeten trekken om te beslissen wie er eerst mag spelen met dit spel.
3. een plastic stuur met bijhorend spelletje

T., die er speels uitzag met zijn nieuwe kapsel, deed een rondedansje van plezier met zijn geschenken en schonk nog eens bij. I. had voor lekkere aperitiefhapjes gezorgd en die smaakten er heerlijk bij.

Ik vond het al verdacht dat de eettafel nog niet gedekt was, maar de aap kwam al snel uit de mouw: ik werd getrakteerd op een bezoek op restaurant door T&I! Daarvoor sta ik natuurlijk altijd klaar en niet veel later zaten we op het terras onze keuze te maken in de menukaart, terwijl we genoten van het mooie weer en B. van de aanpalende speeltuin.

Met ons gezelschap smulden we van grote porties garnaal- en kaaskroketten, vispannetjes en côte à l'os. Afronden deden we met een grote dame blanche, terwijl het feestvarkentje genoot van zijn favoriete drankje.

Nadat we het restaurant hadden verlaten, stond T. op springen. Hij wou zo snel mogelijk rondjes gaan rijden met zijn nieuwste spelletje. Uiteraard gunden we hem dit plezier en het was al een evenement op zich om te zien hoe geconcentreerd hij bezig was bij de installatie van zijn nieuwste aanwinst.

B. had echter andere plannen. Zij hield het voor bezien en besloot dat het de hoogste tijd was voor een schoonheidsslaapje. I. gaf haar nog snel een badje en B. vertrok naar dromenland.

En toen vertrokken wij met z'n allen voor enkele zeer spannende races. En, hoeft het nog gezegd, natuurlijk kwam ik overal als eerste over de eindmeet... te beginnen bij de laatsten natuurlijk. Hoe zeer ik ook mijn best deed om als verantwoorde chauffeuse op de weg te blijven, over gekleurde heuveltjes te springen en toverblokjes omver te rijden... het mocht niet baten. Zelfs de jarige T. kreeg medelijden met mij en gaf mij allerlei aanwijzingen, maar het ging mij allemaal toch iets te snel. Maar ondertussen lachten we ons wel suf en amuseerden we ons te pletter.

Nadat iedereen was uitgereden keken we nog naar de puntentelling van deze jaarlijkse 'muzikale wedstrijd'. Mijn favoriet zat er al lang niet meer tussen en van de winnaar zal ik ook niet snel een plaatje draaien.

Het werd later, dus weeral tijd om afscheid te nemen. Ik wil hier T., I. en B bedanken voor de gezellige avond en het lekkere etentje en ik wens T. nog eens een heel gelukkige verjaardag! Binnenkort zie ik ze terug naar mijn reisje naar hier.

Voor die reis moest ik zaterdag naar deze stad om er alle praktische zaken te regelen. De groep waarmee ik binnenkort op het vliegtuig stap, ziet er in elk geval veelbelovend uit. Het wordt voor mij alvast een mooie zomer.

Voor u ook? Ik hoop het van harte!

liefs,

Daisy Soleil
xox

La fête continue... en grand!

Feestneuzen alom mogen gelukkig zijn: sinds kort behoort Daisy Soleil tot de club van fervente fuifgangers! "Hoe dat?", hoor ik u peinzen. Wel, sinds vorige week ben ik aan het feesten en het einde is nog niet in zicht.

Het begon allemaal vorige week. Met een uitnodiging voor de opening op zak, stapte ik dit hagelnieuwe hotel binnen. De uitbaters van deze keten luxelogementen waren enkele jaren bezig geweest met het transformeren van een historisch pand naar een 5-sterren etablissement en vonden het dan ook passend dat ik aanwezig zou zijn op de opening ervan. Na een hartelijke begroeting, een fris glaasje en enkele obligate speeches mocht ik vanop de eerste rij getuige zijn van het officieel doorknippen van het lintje door onze burgemeester. Meteen daarna trok hij mij mee in zijn kielzog waarbij hij mij alle faciliteiten van het hotel liet zien. En wat ik zag was goed: nette gezellige kamers met ruime badkamers, perfect afgewerkte inrichtingen, een restaurant waar het goed eten is, een stemmige bar, wellness-faciliteiten, een ruime tuin... kortom: een aanrader. Bent u op zoek naar een logement in deze stad en wil u zich eens goed laten verwennen dan kunt u er terecht.

Nog maar net bekomen van dit eerste feestje liet ik mijn koffers pakken voor een 'supersized' weekend in de chalet van T&I (en de energieke B!) in de buurt van dit pittoreske stadje. Geheel in stijl werd ik er opgewacht met een fantastisch brunchbuffet en mocht ik genieten terwijl mijn bed werd opgemaakt en mijn valiezen uitgepakt. En toen begonnen de verrassingen zich op te stapelen...

Eerder had ik reeds enkele geschenken mogen ontvangen naar aanleiding van een streepje meer op mijn teller (waaronder dit elektronisch turntoestel van Norbert, grappige cd's en spannende dvd's van Wendel en nog een nogal pikant kookboek van T&I). Maar T&I vonden dit nog lang niet genoeg. Ik kreeg van hen zowaar, naast dit verblijf in hun chalet, nog ettelijke dvd's waarmee ik mij zeer lang zal kunnen zoet houden. De tranen sprongen in mijn ogen van geluk maar T&I hadden nog een ZEER GROTE VERRASSING voor mij in petto. Ze schenken mij hun volgende aanstaande kind! Of beter gezegd: T&I zijn in blijde verwachting en hebben mij gevraagd als petemoei. Natuurlijk moest ik lang en diep nadenken (drie nanoseconden...) en aanvaardde ik deze dankbaar deze eer.

De emoties werden mij even teveel en ik moest in mijn handtas naar mijn zakdoekje grijpen voor ik T&I deftig kon feliciteren. Gelukkig kwam T. aansnellen met een glaasje bubbels en kon ik de krop in mijn keel doorspoelen. Ik kijk echt uit naar dit najaar wanneer ik de kleine spruit zal mogen aanschouwen. Ik zal het kleine jongentje of meisje met raad en daad bijstaan... en natuurlijk ook op alle mogelijke manieren rot verwennen. Dat is nu eenmaal het voorrecht van peettante te zijn!

Na deze vloedgolf van geschenken en gevoelens vonden we het allen tijd worden voor wat bezinning. We vonden wat we zochten in het kasteel van deze gemeenschap. Een opgewekte dame leidde er ons rond en gaf een antwoord op al onze vragen. Om haar te danken zongen we dan maar uit volle borst mee met hun aanstekelijke mantra. Nadien maakten we nog een mooie wandeling over de beboste heuvels in de omgeving.

's Avonds trakteerde ik mijn beste vrienden op een restaurantmaaltijd in het naburige stadje waar we genoten van de Ardeense hoorn des overvloeds. Nog wat later toonde T. zijn talenten en probeerde hij mij te helpen met het verslaan van een reus... in dit spel. Het lukte niet meteen maar we hadden heel veel pret met zijn elektronische capriolen. Ondertussen zorgde I. met zachte hand voor de energieke B., die aan het groeien is naar een modebewuste, nieuwsgierige jongedame die ieders hart weet te vertederen wanneer ze knort als een tevreden varkentje tijdens haar schoonheidsslaapje.

De volgende morgen kon ik na mijn ochtendwandelingetje alweer genieten van een rijk ontbijtbuffet en trokken we met zijn allen naar dit grottencomplex. Een ervaren speleoloog liet er ons stalagmieten en -tieten zien (waarvan er enkele op macaroni lijken en andere excentriekelingen worden genoemd) en we mochten er de grootste ondergrondse kloof van België aanschouwen. Opnieuw een aanrader voor eenieder die te gast is in de Ardennen! Na nog wat winkelen keerden we terug naar de chalet alwaar we weer een feestje bouwden rond de barbecue!

De dag daarna besloten we om eens niet veel te doen. I. en ikzelf genoten al keuvelend met elkaar van de zon, de energieke B. amuseerde zich in haar zwembad, Norbert las zijn krant en T. zette alles op alles om alle mogelijke eerbewijzen uit zijn elektronische spelletjes te halen. Hij pijnigde zijn hersenen en bewoog zijn lichaam in allerlei kronkels dat het een lust was. 's Avonds genoten we opnieuw van een barbecue en van elkaars gezelschap en... versloegen we eindelijk die dekselse reus!

Zondag was de laatste dag en na weer een uitgebreid ontbijt reden we allen, in een paar etappes, naar de volgende afspraak: op kraambezoek bij P&I. We werden er door het sympathieke en goedlachse paar met open armen ontvangen in hun tuin met alweer een glaasje bubbels. Ik mocht naar hun nieuwste aanwinst, R., gaan kijken. Het lieve kind lag als een poppetje te slapen in haar wiegje. Nog een keer een dikke proficiat voor P&I! Nog een verrassing ter plaatse was het zeer spontane bezoek van nog een I. (de I. van G&I op wiens domein ik de overgang vierde van oud naar nieuw). Zij zag er stralend uit in haar feestelijke blauwe ensemble en ik was heel blij haar nog eens te kunnen knuffelen.

Niet veel later waren we dan te gast bij J&M, de respectievelijke ouders, schoonouders en opa en oma van T&I én de energieke B. voor een klein feestje ter ere van mijn aanstaande opname in hun familiale kring. We genoten er van een lekker aperitief (ja hoor, mét bubbels) in hun prachtige tuin en maakten beter kennis met elkaar. J&M hadden voor een echt feestmaal gezorgd waar we van genoten in hun gezellige huiskamer. Ik mocht er ook de handarbeidkunst van een terecht trotse M. aanschouwen (zowaar een echt wandtapijt, waar ik met mijn handwerkjes heel veel ontzag voor heb) en T. toonde mij nog enkele spitsvondigheden in hun tuin. Klasse!

En toen was het moment om afscheid van elkaar aangebroken. We namen afscheid van J&M en bedankten hen om ons te ontvangen en voor het lekkere maal. We beloofden elkaar nog vaak te zien en ik kijk daar echt al naar uit.

Met een dikke knuffel namen we afscheid van T&I en natuurlijk ook van B. Ik wil hen hier nog eens uitdrukkelijk bedanken voor de fijne tijd die we alweer samen beleefden en voor al hun goede zorgen. Ze mogen gerust weten dat ik hen zeer liefheb.

En daarmee zit het eerste hoofdstuk van Daisy Soleil als feestneus er op. In mijn agenda staan echter binnenkort nog enkele zaken: een schoolfeest en een vakantie in deze streek.

Probeert u ondertussen ook wat te genieten? Ik wens het u alvast toe!

liefs,

Daisy Soleil
xox

Reiskriebels

Dag lieverds,

Nu ik eindelijk weer goed op de been ben en geen last meer heb van een stijf been, lijkt het wel alsof ik niet meer thuis kan blijven. Ik kan weer overal naartoe om er een kijkje te nemen. Of zou het lentezonnetje daar voor iets tussen zitten?

Mijn belevenissen in het beroemde Amerikaanse attractiepark nabij de Franse hoofdstad hebben mij ervan overtuigd dat ik terug de draad kan oppikken van er op uit te trekken en dat ik niet langer om de haverklap moet zitten rusten. Mijn Moleskine-agenda ben ik daarom flink aan het invullen met allerlei afspraken en reisjes. Zo ben ik binnenkort een kleine week te gast in de chalet van T&I (en ja hoor, de energieke B.) nabij dit stadje en nog voor de zomer ga ik ook nog genieten van wat Turkije te bieden heeft.

Dit betekent natuurlijk niet dat ik u zal vergeten. Ik zal u blijven berichten over mijn avonturen en zoals u weet, mag u mij altijd een vraag sturen.

Indien u echter behoefte hebt aan een inspirerende tekst, dan kan u altijd hier terecht. Deze fijne blog wordt netjes bijgehouden door mijn nieuwste speciale vriend "Kleine Tuinkabouter" en zal ook u stof tot nadenken bieden.

veel liefs,

Daisy Soleil
xox

When you wish upon a star

Afgelopen weekend was ik uitgenodigd door de mensen die werken voor een attractiepark nabij de Franse hoofdstad. Daar ik dol ben op de magische sfeer in deze pretplek die me steeds herinnert aan mijn jeugd, ging ik gaarne in op deze invitatie.

Op zaterdagmorgen bracht deze trein me in stijl naar de plaats waar dromen waar worden. Ik werd er opgewacht door een chauffeur die me persoonlijk bracht naar een hotel dat geënt is op de Amerikaanse 'Big Apple'. Het inchecken gebeurde bijzonder vlot en ik kreeg meteen al een goodiebag met daarin een peignoir, een paar speelgoedknuffels, een gouden sleutelhanger en wat leesvoer.

Nadat ik mij had geïnstalleerd in mijn ruime suite was het tijd voor het middagmaal. Een kort wandelingetje bracht mij naar een westernsaloon waar ik me te goed deed aan allerlei zaken van het buffet.

Mijn honger gestild mocht ik me amuseren in het filmgedeelte van het pretpark. Zo mocht ik meedoen aan de opnames voor een nieuwe scène in een megathriller. Het was een onvergetelijke reis met een lawine van geluid, beweging en speciale effecten. En een ritje op een rollercoastbaan, met een eindeloze serie loopings op keiharde rockmuziek van deze groep zorgde voor een enorme adrenalinestoot waardoor ik me zeker twintig jaar jonger voelde.

Wat later nam ik mijn plaats in als speciale gaste voor de ceremonie rond de officiële opening van het nieuwe seizoen van het park en van een nieuwe interactieve attractie rond een ondeugend blauw ruimtewezentje. Ik zat ook op de eerste rij voor een spectaculaire stuntshow met snelle auto's. Daarna was ik getuige van de première van een nieuwe show geïnspireerd door en met de sterren van deze film. Na al deze pret ging ik terug naar mijn hotel om er wat te rusten want er stond mij die dag nog vanalles te wachten.

Die avond was ik terug fris en mocht ik me amuseren in een - speciaal voor de gelegenheid opgezette - feesttent. De meest verfijnde hapjes werden er geserveerd door knappe bellboys en illusionisten, goochelaars en gedachtenlezers creëerden er een betoverde sfeer.

Om 22u30 was er dan de officiële opening van deze nieuwe attractie:

Een ongelooflijk mooie show werd het, met heel veel licht- en geluidseffecten en optredens van acteurs. Ik werd gefotografeerd met de medewerkers van deze nieuwe trekpleister en mocht als één van de eersten het ingehuldigde "hotelgebouw" betreden. En ik voelde mij er meteen thuis omdat de lobby er is ingericht in die typische stijl die ook terug te vinden is in mijn eigenste salon.

Een ritje met één van de liften in deze attractie ontlokte zelfs bij mij een bang gilletje, maar dat ene bang momentje vergat ik snel in een souvenirwinkeltje. Ik wou nog meer spanning en dook dan maar in een wervelend wateravontuur met dit visje.

Ondertussen was het al flink laat geworden, maar toch was de avond nog niet ten einde. Speciaal voor de gelegenheid was één van de overdekte "studio's" ontdaan van alle gebruikelijke restaurantjes en winkeltjes en veranderd in een danspaleis. DJ's en live-musici wisselden elkaar af en niet veel later waagde ik me ook aan een dansje. Ondertussen werden we zowat overspoeld door allerlei drankjes met en zonder bubbels en passeerden er grote schalen met de meest exclusieve snoepjes. Pas lang na bedtijd trok ik me terug in mijn hotelkamer en sliep ik in één ruk door tot aan het ochtendgloren

Op zondag mocht ik me na een uitgebreid ontbijt vrij bewegen door het originele gedeelte van het park. Ik nam er een kijkje in het sprookjeskasteel van een slaperige prinses en ik ging gedag zeggen aan de draak die ze voor de gezelligheid in haar kelder opgesloten houdt. Ook reisde ik aan de hand van een bleke jongedame met bloedrode lippen en roetzwarte haren door een donker en mysterieus bos en maakte ik kennis met haar echtgenoot en haar zeven kleinstaltige vriendjes. Een nogal leugenachtig en houterig jongetje hielp ik mee tijdens zijn zoektocht naar zijn ware ik. In een petieterig piratenschip maakte ik een onvergetelijke luchtreis naar een land waar men nooit aan dacht. Het circustreintje van een olifantje met buitenmaatse oren reed me over de heuvels en bruggen van sprookjesland.

Ik maakte een muzikale wereldreis per boot, begeleid door een liedje over onze kleine wereld dat nu nog steeds door mijn hoofd tolt. Ik bezocht een expositie met de grootste uitvindingen aller tijden en een tentoonstelling over het Amerikaanse vrijheidsbeeld. Een bezoek aan een mysterieus landhuis uit de 19e eeuw mocht ook niet ontbreken.

In de reusachtige boomhut van de Zwitserse familie Robinson verbaasde ik me over het feit dat madam Robinson haar bed niet had opgemaakt en ik dwaalde ook nog door de geheime grotten en schuilplaatsen van piraten.

De lunch gebruikte ik in dit restaurant daarna ging ik me te buiten bij het shoppen. In elk winkeltje nam ik een kijkje en ik kocht mezelf zowat suf. Familieleden en vrienden mogen van mij binnenkort allemaal een presentje verwachten! Verder vermaakte ik me nog met een musical over een leeuwenkoning en sloeg ik nog eens de benen uit samen met Mary Poppins.

Ondertussen was het al late namiddag geworden en moest ik met spijt in het hart afscheid nemen van het magische land. Mijn bagage was ondertussen al netjes naar het station gebracht en een hogesnelheidstrein bracht mij in ijl tempo en eerste klasse naar huis. In mijn wagon maakte ik alvast de afspraak om gauw nog eens terug te komen.

Misschien zie ik u daar dan ook?

liefs,

Daisy Soleil
xox

T. en zijn instrument

Gisterenavond fungeerde mijn salon even als concertzaal. Neen, ik had geen kamerorkest ingehuurd om het etentje dat ik gaf muzikaal te begeleiden. Evenmin legde ik de muziekinstallatie aan. Het was immers T. die ons verraste door met zijn spiksplinternieuwe elektrische gitaar op bezoek te komen. Natuurlijk bracht hij naast zijn instrument ook zijn I. en de energieke B. mee. Het was alweer een tijdje geleden dat we samen kwamen en net zoals steeds voelde ik me blij in hun gezelschap. Ook Norbert, die de hele dag al wat last had van een vervelend griepje, fleurde miraculeus op toen ze hem kwamen groeten.

Nadat ze zich hadden ontdaan van overbodige kledingstukken, kreeg ik een bijzonder geschenk: een pakket met allerlei kaarsen in kleuren aangepast aan mijn interieur. Ze kregen van mij meteen een ereplaatsje. Bij een glaasje bubbels praatten we bij. Alles gaat prima met hen en dat zag je ook: T. had pretlichtjes in zijn ogen, I. straalde en B. huppelde op al haar ledematen. B. had haar vriendin Barbie mee en heur accessoires, zoals daar zijn: een opklapbed, een kleerkast, een bureau, een bureaustoel, een computer en een zekere Ken. Eén voor één toonde B. mij haar pop met bijhorende uitzet. En ik kan u tot mijn grote vreugde laten weten dat Barbie een welopgeruimde juffrouw is want ze maakt steeds haar bed op en al haar kleedjes hangen netjes aan roze hangertjes in haar kast.

Niet veel later zaten we met z'n allen aan tafel in de eetkamer voor het avondmaal. We toastten op onze allerbeste vriendschap en op wat ons nog stond te wachten in de toekomst. Samen smulden we dat het een lieve lust was en ondertussen praatten we nog wat verder.

Toen we allen voldaan waren, verplaatsten we ons terug naar het salon waar T. ons eens goed deed kijken naar zijn bijzondere instrument. En het bleef niet bij kijken alleen. Nadat hij ons verblijdde op een paar nummers, legde hij zijn trots plots in mijn handen. Het was al lang geleden dat ik zo'n groot geval in mijn handen had gehad en ik moest even nadenken over hoe ik het weer moest gebruiken. Ik graafde in mijn geheugen terwijl ik het apparaat van T. streelde en aarzelend zette ik een liedje in. In het begin ging het wat houterig maar dat verbeterde snel en al gauw zorgde ik er voor dat een vrolijk deuntje door de kamer danste. Na mijn optreden wisselde T. en ikzelf elkaar af en werd het een zeer muzikale avond.

Tussendoor genoten we nog van een dessert dat ik nog kende van tijdens mijn tijd in de kostschool, dook I. in mijn bibliotheek en probeerde Norbert zijn eigenste Heilige Schrift (de krant) te lezen. B. speelde ondertussen rustig met maar plastic vriendin.

Na een paar borrels besloten T. en ik om ons optreden te staken en probeerden we elkaar de loef af te steken met een elektronisch spel dat onze intelligentie mat. En ik kan u verzekeren dat we op dat vlak zeker aan elkaar zijn gewaagd: balonnen werden doorprikt van klein naar groot, gevulde vogelkooitjes werden aangevinkt, treinrails werden in de juiste volgorde gelegd, en meer van dat fraais.

Helaas... aan alle mooie liedjes komt een eind en gisteren kwam dat moment dat we afscheid moesten nemen van elkaar weer veel te snel. Gelukkig zien we elkaar gauw weer want binnenkort ben ik samen met Norbert te gast in de Ardense chalet van T&I.

Het was weer bijzonder fijn met T&I en de energieke B en ik wil hen nog eens hartelijk bedanken voor hun gezelschap en hun geschenk.

Vandaag werd ik uitgenodigd door de immers vriendelijke Wendel om een kijkje te komen nemen in zijn huis. Hij is volop bezig met verbouwen en heeft zich geïnspireerd op mijn smaak bij de keuze van zijn nieuwe badkamer en kleedkamer. Ik kwam en zag dat het goed zal zijn: een gemakkelijke inloopdouche voorzien van alle huidige en toekomstige noodzakelijkheden, wastafels die er steeds goed uitzien, oersterke kleerkasten die toch verfijnd zijn... Wendel heeft de juiste mensen gevonden om ervoor te zorgen dat alles piekfijn zal passen. Ik beloofde hem om deze week nog terug te komen om hem te helpen met de eindafwerking.

Ook volgend weekend heb ik terug een afspraak in mijn agenda staan. Daarover schrijf ik u graag meer, een volgende keer.

liefs,

Daisy Soleil
xox

Nieuwe buren

Wist u al dat K&F het licht hebben gezien en binnenkort in mijn eigenste buurt komen wonen? Ze hebben namelijk een stemmige villa gekocht op een steenworp bij mij vandaan en wellicht kan ik bij hen binnengluren als ik mijn toren zou (kunnen) beklimmen. Ze hopen vanaf mei tot mijn buurkring te horen en tot dan houden ze zich bezig met enkele aanpassingswerken in hun nieuwe woning. Beiden werken in mijn stad. K. leert er je hoe je moet bewegen en F. is een cultureel werkbeest.

Afgelopen zaterdag moest F. in de jury zetelen van een internationaal jeugdfilmfestival en zat K. alleen, in de leegstaande villa. Omdat het tenslotte vrouwendag was, contacteerde K. me met de vraag om samen iets te doen. En daar ik natuurlijk graag alles weet over mijn buren, ging ik akkoord om 's avonds samen naar een nieuwe brasserie te gaan.

Netjes gekleed en op tijd belde K. aan en niet veel later zaten K., Norbert en ikzelf in de nieuwe brasserie. Helaas! Deze zaak, vernoemd naar een felgekleurd animatiefiguurtje, heeft de gezellige uitstraling van een gesloten nieuwkuis, de ambiance van een low-budget vegetarisch restaurant en een nogal beperkt publieke belangstelling. Na één drankje besloten we dan ook maar om snel elders te gaan, waar het veel beter was.

We praatten over verbouwingen, familieleden en natuurlijk ook over Eurosong. Ik supporterde voor deze ferme madam, K. had het dan weer voor deze milieuvriendelijke groep. Norbert had geen mening. K. is trouwens geen onbekende bij Eurosong. Je kon hem dan gisteren ook in vol ornaat aan het werk zien tijdens de finale, samen met een vriend.

Het werd wat later op de avond en K. kreeg een sms van F. waarin stond dat de film die hij net had gezien wel leuk was, maar dat er toch een eng moment was toen de mama van het hoofdfiguurtje werd doodgeschoten. Daardoor voelde hij zich een beetje verdrietig en ging hij meteen slapen, i.p.v. nog een glaasje te komen drinken. Wij leefden met hem mee en wensten hem toch nog zoete dromen toe.

Ook wij gingen niet veel later uit elkaar, met de belofte om zeker weer samen te komen wanneer K&F in hun woning trekken.

Ik wens K&F alvast welkom te heten en ik hoop dat ze zich snel zullen aanpassen naar de manier van leven in mijn buurt en dat ze zich gesterkt voelen door onze rustige gemeenschap. Ze mogen ook weten dat ik hen steeds met raad en daad zal helpen en dat ze altijd welkom zijn voor een goed gesprek. Ik kijk ook uit naar wat ze zullen meebrengen naar het jaarlijkse buurtfeest waarbij nieuwkomers dé kans hebben om zich voor te stellen aan de andere buurtbewoners. Als ze rond dit thema nog tips kunnen gebruiken dan mogen ze me ook steeds contacteren.

Daisy Soleil

xox

Magie bij T&I

Gisterenavond reed ik met mijn rode raceauto rond in het mondaine Monaco. Ik deed mee aan de grand-prix, maar ik bakte er niet veel van: ik botste keer op keer tegen mijn medestanders, verloor op de één of andere manier vijf wielen, een remblok en een stuk carrosserie. En net voor de finish reed ik gezellig van de weg en kwam ik tot stilstand in een park. Ik stapte uit, ging in de publiekstribune zitten en ik zag hoe T. de lauwerkrans in ontvangst nam.

"Waarschijnlijk een spelletje?", hoor ik enkelen van u denken. Inderdaad, eindelijk was ik weer te gast op het domein van T&I voor een avondje vol smul- en spelplezier, en daar maakte ik kennis met het spel van T. waar hij zo lang op had gewacht.

T&I zagen er zoals steeds beklijvend uit en zorgden voor een prettige ontvangst met succulente hapjes en bruisende champagne. We vierden dan ook de verjaardag van I. - de beste vriendin die je kan bedenken. Ik had een geschenktasje voor haar mee met daarin wat leesvoer, wat verzorgingsproducten en een bon voor een verwendagje. Ze was echt ontroerd.

"En de energieke B. dan?" vragen de fans van dit jong veulen zich nu af. Wel, ze was er natuurlijk ook, met nog meer energie dan anders. Voor haar bracht ik een schrijfstok/toverstaf mee. Ze waande zich daarmee in de zevende hemel. Achtereenvolgens toverde ze mij om in een prinses, een toverkol en een goede fee. Steeds harder ging ze, door de kamer kaatsend als een gummiballetje, vervaarlijk zwaaiend met haar toverroe. Een flûte toverde ze om in een hoopje kristal en daarmee zat haar korte maar krachtige carrière als magische Barbie er dan ook op.

Na dit intermezzo namen we de draad van het aperitieven terug op. Er werden enkele afspraken gemaakt voor een kort verblijf hier en niet veel later zaten we gezellig aan de feestdis. I. had weer haar koksmuts opgezet en gaf ons als intro een bordje zalige scampi's gevolgd door een pittige pastaschotel.

Daarna was het dus de hoogste tijd voor dit spel, met rampzalige gevolgen voor mijn zelfbeeld. Gelukkig was er nog een toetje: ijs met vers fruit (met de eerste aardbeien!). De rest van de avond vergleed rustig: T. keek naar zijn favoriete sport op de televisie en Norbert, I. en ik keken in fotoalbums.

Veel te snel was er het uur om afscheid te nemen. Wedden dat we elkaar snel terugzien?

Daisy Soleil
xox

Blonde schoonheden in de cinema

Deze namiddag gaan Wendel en ik kijken naar Marlene Dietrich! Dat wil zeggen, we gaan naar een film kijken waarin zij meespeelt. In "Blonde Venus" speelt ze een huisvrouw wiens man erg ziek wordt. Om de behandeling te kunnen betalen, neemt ze de draad van haar vroeger baan terug op: nachtclubzangeres...

Een klassiek filmwerk dus. Marlene in de rol van entertainer, geregisseerd door haar goede vriend Josef von Stenberg. Cary Grant doet trouwens ook mee en hij merkte later op dat von Stenberg eigenlijk niet veel regie-aanwijzingen gaf, veel liever liet hij Marlene gewoon haar gang gaan. Aan Grant gaf von Stenberg het advies om de scheiding van zijn haar aan de andere kant van zijn hoofd te maken. Grant nam dat advies ter harte, ging meteen naar de kapper en heeft zijn kapsel nooit meer veranderd.

Ik kijk echt uit naar deze kans om deze film nog eens te kunnen zien op groot scherm. Wil je ook komen genieten, klik dan hier voor alle info.

liefs,

Daisy Soleil
xox

Follow the yellow brick road

Dat ik een filmfanaat ben, mag gerust geweten zijn. Van hetzelfde laken een broek is Wendel. Al heel wat uurtjes brachten we door in elkaars gezelschap en bekeken we, besproken we en bekritiseerden we de meest obscure films.

Ditmaal kozen we echter voor deze prent. Knap gemaakt, maar ik vraag me nog altijd af hoe ze die aap uiteindelijk in hun boot hebben gekregen. Weet iemand het antwoord?

Gisterenavond dan mocht ik Casa Soleil weer openen voor I. Haar T. was een weekendje weg naar een internationale conventie en zij vond het de hoogste tijd geworden om mij met een bezoekje te vereren. Ik was dan ook meer dan verheugd toen ik haar op de stoep zag staan.

Haar energieke B. had ze onder de zorgzame vleugels van haar schoonzus achtergelaten, waardoor we gezellig de hele avond voor onszelf hadden. Na wat bijgepraat te hebben, trokken we naar restaurant Diligence. Daar zorgden een dynamisch duo van kok en dienster en een gezellig interieur er binnen de kortste keren voor dat we ons aangenaam amuseerden. Samen met Norbert genoten we van heerlijke scampi's, smeuïge geitenkaas, knisperende garnaalkroketten en succulente tongen. Zowaar, opnieuw een aanrader.

Nadat we ons culinair hadden laten verwennen, begonnen we aan de terugweg maar eerst doken we nog in dit keldergat, een unieke en sfeervolle lokatie voor iedereen die eens wil proeven van een speciaal biertje. Geheel in de lijn van ons karakter koos Norbert voor dit, I. voor dit en ikzelf voor dit.

Het smaakte absoluut naar meer, maar I. was niet enkel gekomen om te eten of te drinken. Neen, nadat we vorig jaar naar een optreden waren geweest van deze diva, was er de afspraak om ooit samen naar dit meesterwerk te kijken. En dus was gisterenavond dit groots moment aangebroken.

Nu ja, meesterwerk is een groot woord. Wie gewend is aan de versie met deze schattige ster zal ongetwijfeld van mening zijn dat bovenvermelde diva misschien al wat te veel getekend was door het leven om een jeugdige en frisse rol neer te zetten. Waarschijnlijk zal de diva dat zelf ook wel geweten hebben... maar haar belofte aan de makers van de film dat als zij voor haar kozen, zij ervoor ging zorgen dat deze zwarte zanger ook een rol zou willen, heeft waarschijnlijk meegespeeld.

Het werd ons teveel. We waren moe. Norbert had het al opgegeven en was al een tijdje naar dromenland vertrokken, maar ook wij kozen ervoor om in het midden van de film te gaan slapen.

Deze morgen, fris en monter, en na een gezond ontbijt moesten we I. alweer laten gaan. Naar haar energieke B. en natuurlijk ook naar haar T., die ons ongetwijfeld binnenkort zal vertellen over zijn wedervaren op zijn internationale conventie.

Wederom een bijzonder geslaagd samenzijn!

liefs,

Daisy Soleil
xox

ps: Mijn knie is beter. Iedereen die mij beterschap heeft gewenst, een dikke merci!

Hopla!

Wie tuimelt daar zo ongelukkig het nieuwe jaar binnen? Jawel hoor: Daisy Soleil.

Gisterenavond was er het laatste feestje in een lange rij vieringen: de zoveelste verjaardag van R. Helaas viel er voor mij niet veel te vieren, amper uitgestapt uit de auto, viel ik over een venijnige steen in het wandelpad dat leidt naar de feestzaal in deze voormalige jutespinnerij. Op de website van deze zelfverklaarde evenementhal werd met veel zorg gebruik gemaakt van een half woordenboek met bijvoeglijke naamwoorden. Helaas was daarna blijkbaar het budget op en werd het gevaarlijke wandelpad niet aangepast. In mijn ogen een grote fout.

Nu, Daisy Soleil werd dus met spoed naar de spoed gebracht alwaar een fantastisch team mij verder hielp. Foto's, manueel onderzoek, ondervraging... Alles verliep vlot en professioneel. Een dikke pluim voor het personeel van dit ziekenhuis! Mijn knie werd opgelapt en ik mocht weer naar huis alwaar ik nu zoveel mogelijk moet rusten.

De kerst- en nieuwjaarsvieringen begonnen echter zalig! Met T&I, de energieke B en natuurlijk ook met Norbert dompelden we ons in volle kerstzaligheid op de kerstmarkt van deze stad. We propten en goten onszelf vol met alles wat er aangeboden werd en gingen pas naar huis toen de energieke B er plots zo begon uit te zien. We gaven haar een behandeling met de vloerverwarming en niet veel later gingen we samen kijken naar deze film. Norbert had het wat moeilijk met het gegeven van pratende beren, maar ik kon er best van genieten. Na deze ijzige prent dronken we ons warm en maakten we nog pret in de cafetaria van dit filmcomplex.

De volgende avond met T&I verliep wat in mineur. Wat een gezellige avond moest worden in de aanwezigheid van T&I, werd vroegtijdig afgebroken door een opkomende griep. Toch was de korte tijd die we met elkaar mochten doorbrengen een fijn iets. I. had voor de gelegenheid weer voor haar specialiteit gezorgd en er werd lekker gekeuveld. Natuurlijk mochten er ook geen cadeautjes ontbreken: T&I kregen een smakelijk stukje lingerie en dit spel. Voor de energieke B. was er een juwelensetje wat bij haar een "Amaai" ontlokte. Ik op mijn beurt werd verwend met dit boek. Een aanrader, voor iedereen!

Dat ik niet lang zonder het gezelschap T. kan, is ondertussen een welbekend feit. Want enkele dagen later zag ik hem al terug en ging ik met hem en Norbert gezelschapsspelen spelen op de activiteitendag van deze organisatie. Omdat ik natuurlijk ook het gezelschap van I. miste, propte ik me vol met gebak, dat gebakken was door enkele vrijwillige keukenprinsessen, en maakte ik kennis met twee nieuwe spelletjes. Ondertussen hapte T. al bijna in zijn ellebogen want al nagelbijtend wachtte hij op zijn groot moment: een rondje met zijn nieuwste, favoriet spel waarbij je om ter vlugst en veilig moet rijden met een auto. Al maanden is T obsessief bezig met dit nieuwe bordspel en hij had de kerstman op zijn blote knieën gevraagd om het hem te geven... I., Norbert en ikzelf maakten hem wijs dat het niet meer te verkrijgen was, maar natuurlijk wisten wij meer... het zat verstopt in de garage van T&I nadat Norbert het via deze site had kunnen kopen. Wat een snoodaards zijn wij toch!

Kerstavond werd met dit groene monster en met de culinaire kunsten van mijn beenhouwer een sfeervol gebeuren. Ik kreeg een keukenset van dit merk en gaf een kamerjas weg. Kerstdag werd gevierd samen met J&H en M-L. J&H zijn nog steeds in de ban van deze spelcomputer met dit bijhorend spel en M-L pronkt met het juweel dat ik haar gaf.

Cadeautjes, pakjes, geschenken... ook Wendel moest er aan geloven. Ik gaf hem een Japanse keukenset en een onderlaken van Egyptisch katoen. Ik werd bedankt en kreeg een stripalbum van "De Avonturen van Schanulleke".

Op oudejaar was ik uitgenodigd in de stemmige chalet van G&I in dit feeërieke dorp. Het werd een meer dan geslaagd feest dankzij een uitgekiende voorbereiding, een vrolijk gezelschap, het keukentalent van de aanwezigen, de drankvoorraad van G&I en het dj-talent van T. Pas op het tijdstip dat ik normaal mijn wekkertje laat ophouden met rinkelen, lag ik in mijn bed. Volledig voldaan en nog met pretlichtjes in mijn ogen. Nogmaals een dikke dankjewel aan G&I en natuurlijk ook aan de rest van de aanwezigen. Nieuwjaarsdag bracht ik door, met iets kleinere ogen, in het gezelschap van familie.

En nu zit ik hier met een dikke knie. Gelukkig heb ik alweer iets om naar uit te kijken: een gezellige tijd met I. (van T.). En natuurlijk zijn er nog de goede zorgen van Norbert en de grappige intermezzo's met Wendel.

Ik wil hier eindigen met de wens dat iedereen dit jaar een beetje lief is voor elkaar.

liefs,

Daisy Soleil
xox