Kijk eens in de doos
Gisterenavond was het dus tijd voor dat snuifje cultuur uit mijn vorige post. Om niet al te veel tijd te verliezen, hadden T&I, Norbert en ik afgesproken in dit zogenaamde fast-foodrestaurant.De belofte die in de naam schuilt van deze bekende hamburgerrestaurantketen werd totaal niet waargemaakt. De bediende aan de balie leek er zich niet aan te storen, met rollende ogen, veel gezucht en onbeschoftheid snauwde ze ons gezelschap toe dat "er één ziek is en dat we met een man minder zijn en dat het lang gaat duren hoor". Ok, dit kan altijd gebeuren.
Op de trap van deze keet had er iemand een cola gemorst. Wij lieten dit weten aan een lid van het personeel. Hij keek ons aan alsof we hem net stoorden uit een droomloze slaap. Ik heb het geteld... Tot 16 keer toe (zestien!) passeerde een lid van het personeel de bewuste trap om op de bovendieping telkens een stuk of vijf lege dienblaadjes te halen of om er gewoon wat rond te kijken. Telkens negeerde het lieve kind (ik schat haar op een jaar of twaalf) de colavlek. Uiteindelijk kwam ze, nadat de helft van de gasten van het restaurant had geprobeerd om via de trapleuning naar boven te klimmen, aanzetten met een miniscuul emmertje water (?) en een soort van dweil. Ze legde de vod op de colavlek, keek er even na en gooide daarna de dweil terug in haar emmertje. Ik zag haar niet meer terug. Waarschijnlijk was ze uitgeput van deze bovenmenselijke krachtinspanning.
Ondertussen waren we eindelijk bediend en konden we genieten van onze flauwe frieten, melige milkshake en hamburger die er beter uitzag toen hij nog in de doos zat.
Gelukkig was dit niet het einde van de avond. We gingen, op uitnodiging van G&I, de schoonbroer en zus van T&I, kijken naar het stuk "De Jongens Van Hiernaast" van de toneelkring "Feniks". G., de schoonbroer van T&I speelde er een rol in.
"De jongens van hiernaast" is een toneelstuk over vier mentaal andersvalide mannen die samen op een appartement wonen. Hun sociaal werker, Jan, is uitgekeken op zijn werk, en op zijn leven. Lucien Desmedt (met dt!) en Noël Bultinck zijn mentaal achtergesteld. Bartje Cleemput is een briljante schizofreen die fantaseert dat hij een tennisster is, en Arnold Weyers is een hyperactieve prater met dwangmatige gewoontes, die lijdt aan diepgewortelde onzekerheden.
Dit stukje uit het stuk wil ik met jullie delen:
(Bartjes vader komt hem bezoeken. Bartje en zijn vader delen een niet al te best verleden, en dat is waarschijnlijk ook de reden waarom Bartje al een paar keren is opgenomen in een instelling. Hij begint zijn monoloog terwijl hij terugdenkt aan zijn opnamen.) Bartje: Elk jaar met kerst stuurde hij me een doos pralines. Maar, en ik denk dat vader dit gewoon vergat, ik hou niet van pralines. Ik krijg er buikpijn van, weet je. Dus deelde ik de pralines met de andere jongens van de afdeling. Elke kerst. Zo was er die ene jongen... ik ben zijn naam vergeten... die enkel het chocolade omhulsel van de praline opat en de vulling ervan bewaarde in een doos. Hij had die doos altijd bij zich. Tot hij op een dag doodging en de begeleiders gewoon de doos weggooiden. Ik bedoel, alles wat die jongen bezat, was die doos met de vullingen van alle pralines die hij ooit had gegeten en ze gooiden die gewoon weg. Ze vroegen het zelfs niet aan zijn familie. Ik begrijp dat niet. Ze keken zelfs niet eens in de doos. Ze gooiden de doos gewoon weg. (Bartje begint te huilen)
Na de voorstelling gingen we met z'n allen nog iets drinken in een nabijgelegen kantine en bespraken we het stuk. We haalden de banden aan met G&I, met nog een andere I (die zwanger is, proficiat!!) en met J&M (ouders van een I en volgelingen van ondergetekende). En zoals dat steeds onder goede vrienden gaat, kwamen de volgende gesprekspunten aan bod: stinkende haarkleurmiddelen, aangebrande pizza, akelige verrassingen in toneelstukken en zoekgeraakte zwembaden.
Weeral was de avond veel te snel voorbij. Gelukkig staan er binnenkort nog een heleboel leuke activiteiten op de gezamenlijke agenda. En, die activiteiten deel ik met mensen die niet beschroomd zijn om in de doos te kijken. Ze zijn me heel dierbaar.
liefs,
Daisy Soleil
xox
PS: De energieke B.? Haar draadjes zijn eruit en ze heeft nu enkel nog een pleistertje op haar kin. De valpartij is al bijna vergeten!
Een wraakzuchtige pouf
Gisterenavond reed ik met mijn rode, klassieke sportauto rond in het pittoreske Stalhille. Ik zag een veelbelovende lap bouwgrond liggen en pootte er een zeer exclusief vijfsterrenhotel neer. Ik zette er een zeer vriendelijke jongeman (met een Franse tongval) achter de balie, bouwde een fontein en liet een Olympisch zwembad, een tennisveld en een petanquebaan aanleggen. Ik klopte zoveel mogelijk geld uit de zakken van al mijn gasten. Met dat geld maakte ik grote sier in de hotels van mijn concurrenten die op hun beurt al mijn geld aftroggelden. Ik maakte het te bont, ging failliet en eindigde in de goot..."En dat allemaal op één avond?", hoor ik u denken. Welja, als u weet dat ik weer te gast was op het domein van T&I voor een avondje vol smul- en spelplezier, begrijpt u meteen dat er op zo'n avond veel kan gebeuren.
Door een akelige ziekte van Norbert, was er geschoven met de datum en zag ik T&I (e
n de energieke B!) pas gisterenavond terug. U begrijpt dat we dus veel aan elkaar te vertellen hadden. Allereerst werkte ik mijn schuldgevoelens (T&I hadden voor de eerste geplande avond al vanalles in huis gehaald) weg door een korf druiven in chocolade te schenken. T. gaf mij op zijn beurt een cocktail als aperitief en bekogelde mij met iets langwerpigs in rubber. Bij nadere inspectie bleek het om een beschermhoesje voor het spelen met zijn spel te gaan. Hij raadde mij aan om het ook te bestellen via deze site.
"Enkel drank?", meen ik in uw gedachten te lezen. Welneen, al snel kwamen er allerlei smakelijke aperitiefhapjes in onze kring. We stortten ons op nootjes, worstjes, macaroni-chips, oude hesp en een mosterdhoninggehaktbroodje.
"En de energieke B?", vragen de aandachtige lezers zich nu af. Wel, deze toekomstige Miss Universe, was nog volop bezig met haar schoonheidsslaapje toen ik binnenkwam. Maar toen ze begreep dat ik aanwezig was, stond ze erop de nieuwste stukken in haar garderobe aan te trekken om mij te komen begroeten. De lieve meid verkeerde nog steeds in een verjaardagsroes en kreeg van mij een zorgvuldig ingepakt geschenk. B. scheurde het papier zo snel mogelijk open en kreeg er prompt een familielid bij. Voortaan woont poppemie "Daisy" ook bij T&I én B! Poppemie "Daisy" bracht naast zichzelf ook nog een plaspot en enkele (niet open te krijgen) potjes voedsel mee. Ik voelde mij vereerd dat de plastieken versie van mijzelf ook zindelijk was en op haar lijn lette.
Maar toen... sloeg het noodlot toe. De energie B. geraakte in extase en begon als een
wervelwind door het huis te draven en toonde ons alle geschenkjes die ze nog maar pas had mogen ontvangen. Een pouf voelde zich nogal gestoord door al die bewegingen van B. en nam wraak. B. viel op de grond... Haar kin toonde een grote snede... Snel reden T&I met de spartelende B. naar de dokter van wacht. Norbert en ikzelf bleven ongerust achter. Gelukkig konden we met behulp van dit programma (Hoera voor Same Difference!) onze gedachten een beetje verzetten.Niet zo heel veel later was het Stalhilse gezin er terug. B. was vijf hechtingen rijker geworden en pronkte met een grote pleister. Tijdens de operatie had ze geen kik gegeven en bovendien was er op haar nieuwe tenue geen enkel spatje bloed te zien. Flinke meid!
Na dit avo
ntuur had I. vooral behoefte aan een hartversterkingetje en knorde bij iedereen de maag. Speciaal voor die avond waren T&I een frituur begonnen onder de noemer "Hoe vettiger, hoe prettiger!". En het was inderdaad prettig! Ik genoot van friet met een mexicano. Ik proefde van een ribster en een kipcorn. Ik liet een saté naar binnen glijden en nam een grote hap van het zelfgemaakte gehaktbrood.Frituur "HVHP" houdt er een speciale prijskaart op na. U kunt er niet terecht met uw kaart van Diners Club en zelfs contant geld wordt er niet aanvaard. T&I hebben dagen zitten tobben over hoe ze zoveel mogelijk natura kunnen bekomen en daardoor was ik hen het volgende schuldig: een knuffel, een zoen, een olé, nog een knuffel, een mop en enkele geworpen zoenen.
Na dit feestmaal namen we afscheid van de nog wat beduusde B. en doken we met T. in zijn spellenarchief. We kwamen uit de kast met dit spel. Om er in te komen speelden we eerst dit spelletje om ons daarna op het terrein van Paris Hilton te wagen. Zoals u al begreep werd ik weeral niet tot grote winnares gekroond. Maar dat hoeft ook niet, we hebben ons ontzettend goed geamuseerd en kijken nu al weer uit naar een volgende sessie.Het was ondertussen laat geworden maar ik kon echt nog niet naar huis. Speciaal voor de gelegenheid had I. nog gezorgd voor een middernachtbuffet. Er waren poffertjes, ijs, vers fruit en slagroom. Ik koos voor een combinatie van deze drie laatste en vulde de laatste gaatjes in mijn buik.
We maakten nog wat toekomstplannen en namen toen afscheid van elkaar. Volgende week zien we elkaar terug voor een snuifje cultuur!
"Hoe gaat het ondertussen met B.?" Wel, de lieve meid heeft een rustige nacht achter de rug en is terug een energiereep op twee beentjes. Volgende week maandag gaan de draadjes uit haar kin. Wenst u haar ondertussen veel beterschap te wensen dan kunt u dat doen op virtuele wijze op dit adres of u kunt haar verrassen met een presentje op het redactie-adres van deze site.
Een mail van Sinterklaas
Lieve lezers,Vandaag vond ik tussen mijn mails een bericht van een oude bekende: Sinterklaas! Deze goedheilig man zit ergens op de ruwe zee in zijn kajuit op zijn stoomboot en hij stuurde mij een mail om te laten weten dat hij nu ook een eigen blog heeft.
Want jawel, ook hij moet met zijn tijd mee. Zijn eigenste IT-Piet heeft hem wegwijs gemaakt in de wereld van computers en internet en sindsdien is de brave man bijna niet meer van achter zijn laptop weg te slaan.
Hij schreef ook dat hij hoopte met zijn blog opnieuw wat meer in de belangstelling te komen. Dit is wat ik hem antwoordde:
Liefste Sint,
Wat fijn om van u een mail te krijgen!
Wellicht herinnert u zich mij nog: ik was het blonde kindje in het snoezig dirndl-jurkje dat gedwongen werd om op uw schoot te zitten voor een fotosessie in de Innovation, vele jaren geleden. Omdat het kindermeisje mij had gewaarschuwd om vooral niet met mannen om te gaan die ik niet kende, spartelde ik nogal tegen waardoor uw mijter wat scheef kwam te zitten. Toen uw knecht mij nog eens deed schrikken door met zijn zak te zwaaien, was voor mij de maat vol en brulde ik de hele zaak bijeen. Een verkoopster vroeg mijn moeder dan vriendelijk om met mij de winkel te verlaten.
Later maakte ik het weer goed. Ik zorgde ervoor dat al mijn schoenen netjes waren gepoetst als ik ze voor de haard zette en ik zorgde ook voor een paar versnaperingen. Ik had begrepen dat het 's nachts in december op de daken flink koud kon zijn en zette voor u een grote bel cognac klaar. Voor Piet was er een schnapps en uw paard kreeg ofwel een bordje gestoofde rapen of een kommetje wortelstamppot. (Rauwe groenten waren volgens mijn vader zeer ongezond.)
Wat mij verbaasde was dat u altijd zo netjes was. Als ik op zes december heel vroeg al de trapleuning kwam afgegleden stonden uw bel, het glaasje van Piet en het bordje of het kommetje van uw paard al weer netjes te blinken in de kast in de eetkamer. Ik vond het heel dapper dat u, ondanks uw zeer drukke agenda, toch nog tijd vond om alles netjes af te wassen.
Ik heb wel nooit begrepen waarom u mij geen trompet bracht maar wel een piano. Wellicht had u mijn verlanglijstje verward met dat van een ander kind. Vooral het inschrijvingsbewijs in de muziekschool (dat ik onder de klep van de piano vond, toen ik daar naar mijn trompet zocht) vond ik wat van het goede teveel. Na vier jaar intensieve training geloofden mijn ouders eindelijk ook dat u zich had vergist en hoefde ik geen toonladders meer te oefenen. Ik was hier zeer blij mee.
Maar genoeg over mij. Ik lees dat u ergens op een stoomboot in een zware storm op zee zit. Ik maak mij daar wel wat zorgen over. Zat u nu niet liever op een 5 sterren cruise-schip op de rustige Nijl? Ik kan het u van harte aanbevelen! Het is er aangenaam vertoeven en u wordt er op uw wenken bediend.
Maar ik begrijp dat u uw traditie wil herstellen en ik werk er dan ook graag aan mee. Ik zet met veel genoegen op mijn blog een verwijzing naar uw blog en ik hoop dat u veel bezoekers krijgt.
Als u zich de komende tijd om mijn dak bevindt, zou ik het zalig vinden om van u een doos Mozartkugeln te krijgen. U vindt ze bij Fürst in Salzburg. Verder hoop ik dat u daarboven uw paard in toom kan houden want de leien op mijn dak zijn pas vernieuwd. Ik raad u ook aan om niet te veel tijd te verspillen op het dak van mijn buurvrouw want zij is een beetje een zeurkous.
Veel liefs,
Daisy Soleil
xox
Een vol weekend
Als T&I er zijn, is het altijd feest in Casa Soleil. Zo ook vrijdagavond. T zat nog in zijn werkmodus als gsm-callboy toen hij en I hier aanbelden: hij was toeristen in de Ardennen aan het uitleggen hoe ze naar de radio konden luisteren, tv-kijken en meer van dat in hun gehuurde chalet. Maar, toen hij zag wat ik voor hem had klaargelegd (een cassette van Star Wars), verschenen er pretlichtjes in zijn ogen. I had voor de gelegenheid haar rijlaarzen van dit merk aangetrokken. Ze zag er uit als een jonge amazone en kon gerust solliciteren als backup van de dame uit het prentje.Er was om 19u00 gereserveerd, dus we moesten ons een beetje haasten naar dit hotel. Onderweg toonde T nog zijn eigen interpretatie van 'wild eten', het is soms echt nog een kwajongen. In het restaurant werden we verwelkomd door garçon Tim die ons meteen de regels van het huis uitlegde: het eten moesten we zelf nemen, de drank mochten we aan hem vragen, een uitstekende formule! Na het aperitief stortten we ons als een roedel wilde wolven op het buffet, waarbij we niet nalieten om op onze borden enkele creaties te maken waarvoor zelfs Nigella Lawson zou passen.
Het smaakte. Met ons vieren zaten we net niet alleen in de zaal. Daardoor konden we met gerust hart ons hart luchten over allerlei zaken en ook toen we herinneringen ophaalden aan onze favoriete tv-reeksen uit onze jeugd, waren er geen andere gasten die hun wenkbrauwen ophaalden.
Voldaan, vol en volledig bevredigd wandelden we naar huis. T smeet zowat zijn overtollige kleren van zijn lichaam en wierp zich op zijn cadeau. We mochten hem vragen wat we wilden, hij was eventjes weg van de wereld en zat ergens diep in de ruimte. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om een dansje te maken met I. Wij tweeën zaten even in de Zwitserse bergen.
Toen T weer bij zijn positieven was gekomen, was het I die zich uitkleedde. Weliswaar in de privacy van de logeerkamer en ze verscheen weer in een allerliefst rood pyjamaatje. In de salon werd het een vredig tafereeltje: Norbert las zijn krant, I keek in plaatjesboeken en T en ik speelden dit spel. Norbert was de eerste die naar boven trok, gevolgd door I. Heel wat later vonden T en ik dat het welletjes was en legden we ons te rusten.
Zaterdagmorgen bleef het stil in mijn keuken. We gingen namelijk ontbijten. Gewapend met twee bonnen kwamen we terecht in het toeristisch hart van de stad, waar we in een bakkerij/tea-room een lege tafel kregen toegewezen. Die tafel bleef echter niet lang leeg: champagne, schuimwijn, koffie, thee, sinaasappelsap, pistolets, koffiekoeken, cake, kaas, hesp, zalm, confituur, vers fruit... Zoals de dienster het zei: het was beslist niet het goede moment om aan een dieet te beginnen. Zoals steeds smaakte het ons en we genoten zo erg van elkaar dat we zelfs vage plannen maakten om nog eens samen op reis te gaan. Natuurlijk zou dan ook B (de energieke dochter van T&I) niet mogen ontbreken en we dachten er aan om eens dit park te gaan verkennen. Verder kwam ook het toneeloptreden van G, een familielid van T&I ter sprake.
Veel te snel was het weer tijd om afscheid te nemen. De rest van de zaterdag verliep gemoedelijk. Wendel bracht nog een bezoekje en niet heel laat lag ik zalig in mijn bed.
Zondagmiddag was het weer tijd om te gaan smullen. Deze keer weer in een ander kader, samen met G&R en S&K. Ook hier zaten we bijna alleen in het restaurant, waar het trouwens nogal kil was. Gelukkig was het lekker: ik genoot van een salade met langoustines, gevolgd door een tussenribstuk omringd door herfstvruchten.
Nogal rond verlieten we het pand, waarna ik besloot dat het toch wel tijd was dat ik mezelf nog wat nuttig maakte. De rest van de namiddag werkte ik verder aan deze site. 's Avonds kreeg ik nog een uitnodiging van Wendel om naar deze film te komen kijken. Hoeft het gezegd dat dit de ideale afsluiter was van een prettig weekend?
De kreunende kijkers
Een avondje doorbrengen met Wendel betekent meestal dat we ons installeren voor de buis om er ofwel te kijken naar een (voor velen obscure) dvd of het televisie-aanbod op ons laten neerdalen. We genieten volop met het leveren van commentaar of het stellen van vragen bij hetgeen we mogen zien.Gisteren was niet anders. Na "Man Bijt Hond" (de lustige lezers zijn voorlopig onze favorieten) en enkele leuke bloopervideo's maakte ik een nieuwe dvd open: "Star Trek - the animated series". Een tekenfilmpje waarin Spock de hoofrol speelde, leerde ons dat Vulcans wel degelijk emoties hebben. In tegenstelling tot mensen echter, kiezen Vulcans er voor om hun emoties te beheersen. Dit doet mij denken aan mijn vorig bericht: was zij een Vulcan?
Korte inhoud van het filmpje: Spock reist naar het verleden en ontmoet er zichzelf als tienjarige. Net op dat ogenblik moet Spockje (die een Vulcan als vader heeft en een mens als moeder) kiezen of hij nu een Vulcan of een mens wil zijn. Spock helpt hem hierbij.
Daarna keken we nog naar "The Block". Wist je trouwens dat de oorspronkelijke titel eerst "Het Blok" was? Bij VT4 vond men dit toch iets te veel verwijzen naar een bepaalde politieke partij en koos men voor de Engelse titel. Goed, dit jaar is het in Oostende te doen. Wendel kent trouwens persoonlijk de architect van dienst (en beweert een foto van die man te hebben terwijl hij een bad neemt). Zoals steeds zorgde een opgelegd spelletje voor de nodige spanning bij de 'bewoners', wat dan weer voor ruzie zorgde en tenslotte een breuk. In plaats van eens samen op café te gaan om alles uit te praten, kozen de rivaliserende koppels er dan maar voor om elkaar te negeren. Mijn favoriete bewoner is alvast Alain, Wendel wordt warm als hij Roland ziet.
Nog later die avond vond in mijn mailbox een sympathiek berichtje van Wildcard. Hij kwam op deze blog terecht en vindt het er fijn vertoeven. Verder schreef hij dat hij een grote fan is van "Star Trek". U begrijpt dat ik mij moet bedwingen om niet van u te eisen dat u zijn uitgebreide blog eens bezoekt. Daarom vraag ik u heel vriendelijk om eens in de zieleroerselen van mijn nieuwe speciale vriend te gaan grasduinen !
Vrijdagavond kunt u mij aantreffen in dit hotel. Niet dat ik dringend behoefte heb aan een hotelkamer, maar samen met Norbert en T&I ga ik er eens proeven van seizoensgebonden producten. Een verslag van dit avondje leest u hier binnenkort.
Grote binnendeuren? Draag een hoepeljurk!
Dit weekend keek ik (nog eens) naar "The Scarlet Empress" met Marlene Dietrich in de hoofdrol als Katharina De Grote van Rusland. Deze film wordt door cinefielen omschreven als een 'filmorgasme' en wat daarmee wordt bedoeld moet je echt zelf eens bekijken.Dat niemand anders dan de Kraut Marlene Dietrich deze rol kon spelen, hoeft geen betoog. Haar vertolking van de onschuldige prinses die verandert in een machtsgeile ijskeizerin is één van de beste die ooit op het filmdoek te zien was. Maar, let ook eens op enkele andere zaken:
De decors: helemaal anders dan de verfijnde, luchtige paleizen waarin de keiz
erlijke Russische familie mocht vertoeven, maar groots, donker, angstaanjagend, vol geheime gangen en deuren en overal beelden van knoestige skeletten en figuren die ontzettend lijden. Josef von Sternberg wou hiermee de tegenstelling tonen tussen het leven van de gewone Rus en die van de bevoorrechte ziel aan het paleis. Marlene zelf werd er echter niet warm of koud van (emoties waren trouwens nooit echt aan haar besteed), maar toen ze de indrukwekkende deuren in de decors zag, gaf ze prompt opdracht aan haar kostuumontwerper om haar enorme hoepeljurken nog een meter breder te maken.Maria Riva! Wie, denkt u nu? Wel, de dochter van Marlene! Net aan het begin van de film speelt ze haar moeder als jong prinsesje. Maria zag het al allemaal voor haar: een Oscar voor haar prestatie en een geduchte concurrente voor Shirley Temple. Helaas, een Oscar bleef uit en Shirley bleef lustig alleen huppelen.
Marlene hield van haar vrienden. Haar homoseksuele vriend gaf ze een rolletje als lakei in de film. Hij was maar al te blij! Waarom? Omdat hij voor zijn rol op hoge hakken moest lopen! (Denk aan het schoeisel van Anatool van Jommeke).
Hoe moest ze tonen dat ze ontmaagd werd in de film? In die tijd kon je dat niet zomaar laten zien in een film, maar Marlene vond snel een oplossing: als maagd is ze telkens te zien met haar ogen helemaal open: jong en fris. Nadat ze een soldaat heeft besprongen achter een struik zijn haar oogleden plotseling wat gezakt, wat haar een meer wereldse blik geeft: ze weet nu waar de klepel hangt.
Nadat ze zich in een legerkostuum heeft gehuld (waardoor ze er uit ziet als een nogal verwijfde legerkapitein) op haar eentje het Russische leger achter zich heeft gesch
aard, met een paard heeft gereden door het paleis en haar gekke man heeft laten doden, moest Marlene de klokken van het Kremlin doen luiden. Regisseur von Sternberg liet haar die scène meer dan 50 keer doen, zodat het er eindelijk op leek dat ze toch wat afgemat was na al wat ze had meegemaakt. Het lukte: Marlene zweette zelfs tijdens die laatste opname (iets wat ze voorheen nooit deed, ze vond zweten zelfs zeer onbeleefd), vervloekte von Sternberg, liep weg van de set en sloot zich op in haar kleedkamer. Toen ze de film later zelf zag, begreep ze eindelijk wat von Sternberg met haar wou bereiken en vertelde ze hem dat hij het haar beter nog eens vijftig keer had laten doen.U begrijpt het waarschijnlijk al: ik heb een boontje voor Marlene Dietrich. U ook? Laat het mij gerust weten!
Pastalhille
Zaterdagavond vertoefde ik me weer in aangenaam gezelschap in het pittoreske Stalhille, bij T&I. (en natuurlijk de energieke B!, die nu zelfs 's nachts haar kunsten durft vertonen). Natuurlijk kwam ik er niet met lege handen. T kreeg een gesigneerde verwendoos en I enkele literaire werken. Voor B had ik een toverfrisbee mee. Ze waren er oprecht blij mee. En... T&I gaven ook iets terug: Norbert kreeg een megafles van zijn geliefde aperitief en voor mij was er een pakje met mijn favorietje tussendoortjes. Een mooi gebaar!Na wat gekeuveld te hebben met in de ene hand een glas bubbels en in de andere hand enkele aperitiefsnoepjes was het de hoogste tijd om ons op T zijn spel te smijten. Ondertussen had ik al veel geoefend en ik koesterde de stille hoop om met de wisselbeker aan de haal te gaan. Helaas... wederom was het I die triomfeerde.
Ik slikte mijn trots in, samen met enkele lekkere pastagerechten tijdens het diner. Ik voelde mij helemaal klaar om te strijd aan te gaan met stenen, bomen, schapen, erts en graan tijdens de tweede ronde, maar driewerf helaas... T kwam als overwinnaar uit de bus!
Mijn diepe verontwaardiging verdronk ik met wat citroenthee. Toen T&I het dessert op tafel toverden: warme appeltaart met ijs, aardbeien en slagroom, was ik de teleurstelling al lang vergeten. Echter, een nieuw verdriet kondigde zich aan: het werd laat en ik moest gaan.
Zoals steeds waren T&I (en de energieke B!) de oorzaken van een meer dan geslaagde, gezellige avond. Ik hoop ze snel bij mij te mogen zien (en verslaan!).
Verder kreeg ik vandaag een mooie mail van Tommy M. Hij wil graag mijn speciale vriend zijn en wie ben ik om zo'n vriendelijk verzoek van zo'n sympathieke jongeheer te weigeren? Tommy heeft een eigen blog waarmee hij de wereld op de hoogte houdt van zijn wedervaren met zijn partner, zijn hond, zijn huis, zijn werk en zijn gezondheid. Leesplezier verzekerd!
Homer Simpson ontmoet schele stewardess
Gisteren zag ik de film "The Day of the Locust", over mensen die het proberen te maken in het Hollywood van de jaren 1930. In deze prent speelt Donald Sutherland de rol van een man die luistert naar de naam 'Homer Simpson' (!). Verder herkende ik Karen Black, een cultactrice die je misschien kent als de loensende luchtstewardess die de besturing van een Boeing 747 overneemt in "Airport 1975".Wist je trouwens dat de beroemde letters "HOLLYWOOD" vroeger "HOLLYWOODLAND" waren? Oorspronkelijk werden ze er gezet om reclame te maken voor een bouwproject. In 1945 werden de 4 laatste letters verwijderd, toen Hollywood al de hoofdstad van de filmindustrie was geworden.
Iets anders nu. Zin om eens goed te lachen? Beluister dan eens de liedjes op deze site.
Een nieuw spel, een aangename avond
Het was vrijdagavond alweer een poos geleden dat T&I, Norbert en ikzelf samen waren om met elkaar te spelen. En dus verschenen ze aan de poort voor alweer een prettige avond. Ze hadden cadeautjes bij: drie mooie foto's van eerdere gezellige bijeenkomsten. Die foto's krijgen dra een mooi plaatsje.
Na wat te hebben bijgepraat tijdens het aperitieven (waarmee het nieuwe barmeubel officieel werd ingehuldigd) over ditjes en datjes, kwamen we samen in de eetzaal om daar te genieten van een wokgerecht. Een copieuze maaltijd zou onze speeltijd té fel hebben ingekort en daardoor genoten we van deze lichte, doch lekkere maaltijd.
Dacht u dat wij de avond zouden doorbrengen met het spelen van dit spel? U slaat de bal mis. Onlangs hadden T&I dit kaartspelletje ontdekt en als een doorwinterde croupier uit Monte Carlo legde T ons de spelregels nog eens uit. Enthousiast begonnen we er aan en de tijd vloog voorbij. Mocht het de beroemd strip-versie geweest zijn, dan had Norbert al snel als eerste met het schaamrood op zijn kaken gezeten. De tweede naakte zou T zelf geweest. I en ikzelf hielden het het langst uit maar haar ervaring won tenslotte. Een spannend spel, zeker een herhaling waard.
Toen was er koffie... en thee, taart en truffels. Ondertussen had ik T volledig ingepalmd door hem mijn probleem met dit elektronisch spel te confronteren. Na wat geoefen met de verschillende bewegingen lukte het hem om mij weer verder op weg te zetten.
Veel te snel was het weer tijd om afscheid van elkaar te nemen. Allen hadden we nog een druk weekend voor de boeg en daarvoor was voldoende nachtrust nodig. Bedankt T&I, het was weer zeer superaangenaam!!
liefs,
Daisy Soleil
xox
PS. U vraagt zich misschien af wat er ondertussen gebeurde met de energieke B? Wel dit lieve kind, dat door iedereen wordt geknuffeld, beleefde een leuke tijd bij haar oma.
Leer je vrienden beter kennen
T. schotelde mij een vragenlijst voor. Je moet de vragen eerlijk beantwoorden en aan je vrienden bezorgen zodat zij je beter leren kennen. Op hun beurt vullen je vrienden de vragenlijst in en sturen ze alles door naar hun vrienden, maar ook terug naar jou.Te ingewikkeld? Maar neen, gewoon even kopiëren, invullen en doorsturen naar je vrienden.
En... ik ben toch ook jouw vriendin?
- HOE LAAT IS HET? 16:16
- WAT IS JE COMPLETE NAAM? Daisy Soleil
- HEB JE HUISDIEREN? Neen
- WAT VOOR KLEUR BROEK/ROK/JURK DRAAG JE NU? Blauw
- WAAR LUISTER JE NU NAAR? "Yes" van Liza Minnelli
- ZIJN JE BENEN GEKRUIST? ja
- WAT WAS HET LAATSTE DAT JE AT? Praline
- ALS JE EEN KRIJTJE WAS, WELKE KLEUR ZOU JE DAN ZIJN? wit
- WAT VOOR WEER IS HET OP DIT MOMENT? wisselvallig
- WIE IS DE LAATSTE PERSOON DIE JE SPRAK OVER DE TELEFOON? Wendel
- EERSTE DING DAT JE OPVALT AAN IEMAND VAN HET ANDERE GESLACHT! Hun ogen
- MAG JE DEGENE VAN WIE JE DIT MAILTJE KREEG? ja
- ZOU JE OOIT NAAR DE FILM WILLEN GAAN MET DE PERSOON DIE JE DEZE MAIL HEEFT GESTUURD? ja
- ZOU JE DE PERSOON VAN WIE DEZE MAIL KOMT OOIT WILLEN KUSSEN? ja
- VAN WIE KREEG JE DEZE EMAIL? T.
- WELKE VRIENDIN/VRIEND WOONT HET VERST VAN JE VANDAAN? G.
- GRAAG VEEL PLAATS IN BED OF DICHT BIJEEN? veel plaats
- WAT IS JE FAVORIETE TV-SERIE(S)? Star Trek
- FAVORIETE SPORT OM NAAR TE KIJKEN? geen enkele
- DISNEY OF WARNER BROS? Disney
- FAVORIETE NON-ALCOHOLISCHE DRANK? Schweppes
- FAVORIETE ALCOHOLISCHE DRANK? Bailey's
- FAVORIETE HOBBIES? Schrijven, (oude) films bekijken, catan, turnen
- KLEUR OGEN? Groenblauw
- DRAAG JE LENZEN? nee
- BROERS OF ZUSSEN? geen
- WAAR WOON JE NU? Brugge
- WAAR BEN JE GEBOREN? Brugge
- FAVORIETE MAANDEN? december
- FAVORIETE ETEN? oesters
- WAT IS DE LAATSTE FILM DIE JE GEZIEN HEBT? iets van Harold Loyd, "Haunted Spooks" of zoiets
- FAVORIETE DAG VAN HET JAAR? ik weet dat echt niet
- ZATERDAG OF ZONDAG? zaterdag
- BEN JE TE VERLEGEN OM IEMAND MEE UIT TE VRAGEN? nee
- DO YOU LIKE MARMELADE ? nee
- OOIT NAAR AFRIKA GEWEEST? ja hoor
- OOIT ZOVEEL VAN IEMAND GEHOUDEN DAT JE ERVAN MOEST HUILEN? ja
- OOIT BIJ EEN AUTO ONGELUK GEWEEST? ja
- ZOMER OF WINTER? winter
- CHOCOLA OF VANILLE? vanille
- DENK JE DAT JE VRIENDEN JE TERUGMAILEN? ja
- WIE ZAL ER HET SNELST ANTWOORDEN? waarschijnlijk Norbert
- WIE ZAL ER HELEMAAL NIET ANTWOORDEN? mensen die geen zin hebben
- WOONOMSTANDIGHEDEN? optimaal
- WELK BOEK BEN JE AAN HET LEZEN? "De laatste tempelier" van Raymond Khoury
- WAT HEB JE VANNACHT GEDAAN? tv gekeken, geslapen
- WERD JE VANOCHTEND WAKKER VOORDAT JE WEKKER AFGING? ja
- ZOETE OF ZOUTE POPCORN? geen
- FAVORIETE CHIPS? gewone
- FAVORIETE AUTO? Studebaker
- FAVORIETE BLOEM? lelie
- HOEVEEL SLEUTELS HEB JE AAN JE SLEUTELBOS? 9
- KUN JE JONGLEREN? neen
- RODE OF WITTE WIJN? wit
- WAT IS HET EERSTE DAT JE DENKT ALS JE SMORGENS OPSTAAT? ik moet stil zijn
- WAT DENK JE ZOAL TE GAAN DOEN BINNEN NU EN EEN JAAR? verder schrijven, winnen met catan, M. terugzien
Daisy Soleil
xox
Van paëlla tot barbecue
Goeiedag, alles goed met u? Fijn! En met mij, vraagt u zich af? Wel: prima!Onlangs was ik te gast op het bruiloftsfeest van G&B, op een wel héél speciale plek: hun boerderij. G&B zijn steeds bekommerd om de wereld en dat was dan ook hét thema van het feest.
Zo reden ze bijvoorbeeld niet in een afgezaagde oldtimer, maar in een fietstaxi! En op de receptie, die op hun binnenplaats doorging, vond je geen foie-gras! We mochten ons volstoppen met lekkere hapjes afkomstig van deze keten. Daarna mochten we aanschuiven, onder een warm zonnetje, om te genieten van de specialiteit van Alfredo!
G&B straalden! Graag wil ik ze nog eens bedanken voor het feest en wens ik ze alle goeds toe.
Verder waren Norbert en ikzelf gisterenavond opnieuw te gast bij T&I in hun domein te Stalhille. T&I waren net terug uit het Oostenrijkse, waar ze samen met hun energieke dochter B. bergwanden trotseerden, rodelbanen afzoefden en allerlei hutten bezochten. Als souvenir kochten ze een jodelende beer, die een melodietje aanheft dat al perfect nagejodeld wordt door B.
Bij T&I kan je nooit honger of dorst hebben. Je glas is er altijd gevuld en T. is een kei in het barbecuen met kokosnoten. Temidden van hun bloeiende tuin genoten we van de zon, lekkernijen en elkaars gezelschap.
Na het diner, terwijl B. naar dromenland vertrok, gingen we aan de slag met dit spel. Ondanks al mijn goede voornemens (en veel oefenen) moest ik weer het onderspit delven. Opnieuw was het I. die met de eerste prijs ging lopen. Misschien hou ik het beter bij dit?
Na het dessert van ijs met aardbeien namen we afscheid met de belofte van elkaar snel terug te zien. Hopelijk is het dan weer zo'n stralend weer!
Bedankt T&I, het was weer leuk om bij jullie te zijn!
Ik hou van Hugo en Nicole!
Gisterenavond mocht ik op uitnodiging van K&F een concert bijwonen van Nicole & Hugo, het meest legendarische showbizzpaar in Vlaanderen en op de wereldzeeën. Het voorprogramma bestond uit optredens van een kinderdansclub, een Brugse volkszanger en een accordeonist.Toen het vrolijke paar opkwam, werd meteen duidelijk dat zij hun vak door en door kennen. Hugo droeg een stemmig zomerensemble bestaande uit een witte broek en een hemd in lapus lazuli, Nicole verscheen in een wervelende witte droomjurk.
Ze zongen hun grootste hits (live!) en gaven ondertussen ook nog een paar praktische tips voor een goed leven ("Hou van elkaar!", "Als je er enen wil drinken, dan moet je dat doen!"). Tussen de liedjes door verwezen ze ook naar hun Eurosong-verleden en het publiek pinkte een traan weg toen ze het hadden over de vergeten kniezwengel van Kate Ryan, waarop ze die beweging prompt in hun choreografie bij het lied "Baby Baby" brachten.
Want jawel, dansen kunnen ze nog steeds als de beste... Enkele leden van het publiek begonnen spontaan hun bewegingen na te bootsen waardoor de ambiance tot een hoogtepunt kwam.
Het publiek wou Nicole & Hugo niet laten gaan. Toen Nicole zich afvroeg: "Zijn jullie nog niet moe?", steeg er een golf van verontwaardiging uit de massa... Met pretlichtjes in hun ogen bracht het showbizzpaar dan nog hun nieuwste hit "Ole Ola" en afsluiten deden ze met een discomedley.
Achter de schermen mocht ik ze nog eens van dichtbij bekijken. Hugo is nog steeds guitig en Nicole straalt als de zon. Je kunt je niet anders dan blij voelen in hun nabijheid.
Hun single heet dan wel "Ole Ola", voor mij zijn ze nog steeds "ohlala".
Een ongedwongen huwelijk
Vrijdag was een inspannende dag. Er was het huwelijk van K&F maar het begon allemaal met een activiteit die werd ingericht door mijn speciale vriend jacoja + zijn handlanger. Door weer en door wind (vooral veel tegenwind) fietsten we langs rustige wegen naar de appendix van Knokke: Heist. Het was trappen geblazen en gelukkig konden we onderweg even verpozen in een restaurant dat speciaal voor ons even fungeerde als café.In Heist toerden we wat rond (op de dijk was geen mens te bespeuren) om dan naar Zeebrugge te fietsen. Onderweg kreeg een nieuw lid van ons gezelschap pech met de fiets waardoor we een stukje fietstocht moesten missen, maar wij zagen dat als een welkome rustpauze. In Zeebrugge zelf, het was ondertussen middag geworden, parkeerden we onze stalen rossen om onze benen onder tafel te strekken van een bekend visrestaurant. Het was er leuk vertoeven, in prettig gezelschap en we genoten met z'n allen van onze garnaalkroket, soep en dagverse tongen (drie!).
Daarna reden we via een omweg naar de Blankenberge polders waar we uitleg kregen over de rijke flora op onze polders. Nooit geweten dat daar zoveel te beleven was. Jacoja + handlanger hadden veel werk in deze activiteit gestopt en ik wil hen hier dan ook nog eens bedanken.
Uitgeput kwam ik thuis en zonder veel te kunnen rusten spoedde ik mij naar de badkamer om mij klaar te maken voor het huwelijksfeest van K&F. Ik gleed in mijn nieuwe outfit en mocht even later op mijn nieuwe schoenen in hun kasteel schrijden. Tenminste, een kasteel dat ze afgehuurd hadden voor het huwelijksfeest. Na een korte begroeting, waarbij ik hun feestplunje goedkeurde en hen mijn wensen overbracht, bevond ik me alweer buiten waar ik op mijn wenken werd bediend met aperitiefhapjes en liters drank door donkerharige garçons. T&I waren er ondertussen ook bij komen staan. I is een collega van K, Norbert kent F vanuit de zakenwereld en samen kennen we dus elkaar. Ons gezelschap werd verder nog aangevuld door enkele collega's van I.
Na een poosje begon één van de donkerharige garçons lawaai te maken met een bel en maande ons aan om naar een tuingebouw te gaan waar het "echte" feest zou doorgaan. Het ging er ongedwongen aan toe: iedereen mocht zitten waar hij wou en er was gekozen voor een buffetformule. Op het buffet lagen er zaken zoals gedroogde ham, brood, olijven, mozzarella, gedroogde tomaten, zalm en heilbot, puree met garnalen, calamares en meer van dat lekkers.
Nadat we van alles geproefd hadden, sprongen K&F op de dansvloer om er op de tonen van een nummer van Norah Jones hun huwelijksleven in te dansen. Al spoedig stond ik er ook, en zorgde ik samen met I voor het nodige benenwerk. Tussendoor waren er optredens van zangeres Natalia (die er beter uitzag dan ooit) en kwam er een (groot) lid van The Chordettes hun grootste hit lippen. De uren gingen veel te snel voorbij en we protesteerden dan ook luidkeels toen T en Norbert besloten dat het tijd was om naar huis te gaan...
We hebben ons goed geamuseerd en we hopen dat we samen met K&F nog lang en veel zo'n leuke momenten mogen beleven.
liefs,
Daisy Soleil
xox
Julie Andrews kan weer zingen!... of toch een beetje
Gisterenavond ben ik met Wendel naar "Shrek the Third" gaan kijken, in deze onpersoonlijke bioscoop. De film is niet meteen weggelegd voor de allerkleinsten, het zijn vooral de volwassenen die de fijne grapjes zullen begrijpen. Wil je de bekende sprookjesfiguren eens in een andere setting zien? Ga dan zeker kijken!Mijn favoriete momenten:
- Koningin Lilian kan met haar hoofd een muur inbeuken. Ze wordt er wel wat tureluurs van. Julie Andrews (die haar stem verzorgt) vertolkt dit door - volgens mij - de eerste tonen uit "My Favourite Things" te stamelen... Straf voor een dame die niet meer kon zingen na een mislukte operatie aan de stembanden. Ze zong wel nog een keer in "The Princess Diaries", maar dat kon je amper zingen noemen. Zou dit zangmoment de voorbode van iets meer kunnen zijn?
- Sneeuwwitje zingt in het bos, en al haar vriendjes: vogeltjes, konijntjes, hertjes, eekhoorntjes, komen naar haar gezang luisteren.... Het is wel dan wel een ander liedje dan in de Disney-film, maar het klinkt net zoals toen: een lieflijk, wat oubollig geluid... alsof er iemand in een bokaal zingt.
Iets anders nu: zij die houden van hardcore/punk/rock moeten beslist eens naar hier surfen. Schitterend!
liefs,
Daisy Soleil
xox
de royals strippen
Vrijdagavond waren T&I te gast op het domein. De stemming zat er al meteen in want ze hadden een gekoelde fles champagne mee. Als diner hadden we deze keer voor de Vietnamese keuken gekozen. Niet slecht, hoewel ik vond dat alle gerechten overgoten waren met dezelfde saus. Niet veel smaakverschillen... jammer!Maar ons gezelschap trok zich daar niets van aan en met volle moed, en een beetje lichter in het hoofd, begonnen we aan dit spel. Wederom kende ik geen geluk. Ik had mijn beginposities een beetje ongelukkig gekozen en hoewel ik mij weerde als een duiveltje in een wijwatervat ging I met de grote prijs lopen. Ze glunderde!
Na een adempauze haalde T zijn nieuw spel boven. In dit spel komt het erop neer dat je door middel allerlei grondstoffen zoveel mogelijk punten behaalt. Met die grondstoffen wordt er een kathedraal neergepoot in een soort van Middeleeuwse setting. Nou, nou... na wat een eeuwigheid leek, had ik het spelletje eindelijk een beetje door. Toch vond ik het niet zo leuk. Vooreerst denk ik dat er om een kathedraal te bouwen een grote dosis religie nodig is. Deze was nergens in het spel te bespeuren. Bovendien speelt elke speler nogal 'op zijn eigen', waarmee ik bedoel dat er weinig interactie is met de andere gasten. Je kan bijna ergens iemand helpen... of een ferme loer draaien.
Onze spelletjes zijn niet op één, twee, drie gedaan en het was al lang na het klokje van middernacht voor ik mij kon terugtrekken. Zoals steeds was het plezant vertoeven in de aanwezigheid van T&I en ik hoop ze snel weer te zien.
Zaterdag was een belangrijke dag. Ik moest absoluut schoenen vinden die bij mij nieuwe garderobe passen. Ik kwam midden in de solden terecht... Veel volk, veel koopjes, maar een helse karwei om te vinden wat ik zocht. Ik vond mijn uitverkoren paar schoenen uiteindelijk en uitgeput van zoveel pas- en keurwerk begon ik aan de terugreis. Onderweg hield ik halt in deze winkel waar ik mijn befaamde wondersponzen vond. Hoezee!
De rest van de dag hield ik mij nuttig bezig met huishoudelijke activiteiten en met deze site. Het was die tijd van de maand om nieuwe horoscopen te maken en een mens is daar toch wel een tijdje mee zoet. Het was opnieuw laat toen ik mij tussen de lakens kon vleien.
Deze middag mocht ik mijn gestel verwennen met een kaas- en garnaalkroket, gevolgd door rosbief met andijvie en als toetje een stukje taart bij H&J. H is een echte keukenprinses en ook met naald en draad kan zij bijzonder goed uit de voeten. Mijn losse knoop aan mijn vest was in een minimum van tijd weer piekfijn in orde. Bedankt H!
J had ook een verrassing voor mij: een spiksplinternieuwe polshorloge van dit merk. Een mooi cadeau dat ik vrijdag samen met mijn nieuwe garderobestukken en nieuwe schoenen zal showen op het huwelijk van K&F. J, dank je wel!
Daarnet strompelde Wendel hier binnen. Hij was op de uitnodiging van een serviceclub ingegaan en had er enkele kilometers fietsen opzitten. Op de terugweg had hij behoefte aan verpozing en dat vond hij hier.
Heel veel tijd kon ik niet vrijmaken voor hem want één van mijn favoriete tv-programma's stond op het menu. Er werd ondermeer verslag gedaan van de handelreis van onze kroonprins met zijn vrouw naar China. Op één of ander banket ginderachter wou hij grappig uit de hoek komen door erop te wijzen dat hoewel er veel mooie dames aanwezig waren, er voor de heren ook iets was, nl. de lekkere Belgische keuken. Zijn vrouw daarentegen wou de Belgische stripkunst in de verf zetten en had een stapeltje vertaalde Kuifjes-stripboeken mee voor enkele kinderen daar. Op de cover van één van die strips wees ze naar hondje Bobbie en noemde ze hem "Tintin". Ze leest er best nog eens eentje...
veel liefs,
Daisy Soleil
xox
Van wonderspons naar weerzien
Gisteren trok ik de stad in op zoek naar een nieuw pak wondersponzen. Tot nu toe zijn deze sponzen de enige methode om mijn witte eetkamerstoelen weer proper te krijgen. Ze zijn toch zo modern, zo stijlvol, zo oelala... maar toch zo rap zwart.Naar de stad dus, naar deze winkel, waar ik de vorige keer mijn speciale sponzen mocht vinden. Onderweg daar naartoe kwam ik mijn voormalige coiffeuse M. tegen. Het werd een blij weerzien. Een poosje terug koos ze ervoor om ergens ver weg te gaan haarkappen. Maar nu is ze terug, in mijn eigenste buurt. Wedden dat ze binnenkort weer met haar handen in mijn haar zit?
Waaraan ik niet had gedacht was dat het braderie was! Voor ik het goed en wel besefte stond ik in deze boetiek te profiteren van de koopjes. Norbert kon nog net verhinderen dat ik er de legplanken uit de muren trok... ik trok dan maar met een (zware) stapel naar de kleedhokjes. Daar was het een drukte van jewelste: iedereen wou in één van de drie paskotjes. Ik kon mij bedwingen om mij niet in het midden van de winkel om te kleden en wachtte netjes mijn beurt af. Een meisje kon dat helaas niet. Ze stroopte voor de ogen van het publiek haar broek af en trok een rokje aan om tot het besluit te komen dat het haar niet echt goed stond. Of dat nu aan die rok lag of aan dat meisje... hou ik in het midden.
Na enig duw- en trekwerk kwam ik buiten met enkele topjes, een bloesje en een truitje... en dat allemaal voor een belachelijk lage prijs. Ik bereikte het doel van mijn reis: de wondersponzenwinkel. Helaas bleek deze onlangs gerenoveerd en had daardoor mijn speciale sponzen niet meer in voorraad. Heeft er iemand een tip over waar ik ze wel zou kunnen vinden?
Wat verder in de braderie zag ik A. staan blinken. Met A. heb ik heel veel watertjes doorzwommen: we groeiden voor een stuk samen op en werden wat we nu zijn door en met elkaar. Vroeger zagen we elkaar bijna elke dag, nu veel te weinig. A. stond daar te wachten op S. samen met wat op het eerste zicht leek op een gemuilkorfde grizzly-beer. Bij nadere inspectie bleek het om een enorme hond te gaan die het wat sneu vond om daar te moeten staan wachten in de regen, aan een lijn. Ik sprak af met A. dat we elkaar snel zouden weerzien. Ik kijk hier echt naar uit.
Ik herinnerde mij dat Wendel, die een krak is in het vinden van onvindbare cd's, een muziekwerk voor mij had gevonden in deze platenzaak. Langs de telefoon gaf hij mij een precieze omschrijving van waar die cd zich bevond in de zaak en niet veel later stapte ik buiten met de verzamelaar "Music from the Middle Ages". Ben je net als ik een grote fan van series als "Cadfael" en/of speel je graag dit spel, dan is deze cd een aanrader. Norbert keek eerst wat bedenkelijk bij mij aankoop, maar moest later die dag wel toegeven dat het prima muziek was.
Het werd tijd om huiswaarts te keren. Na nog wat dagdagelijkse boodschappen stortte ik mij weer op één van mijn bezigheden en werkte door tot 's avonds laat toen ik naar Wendel trok. We kijken beiden graag naar deze serie en we keken ook nog naar de Engelse televisie. Er was een show met hoogtepunten over een soort van soundmixshow waaraan allerlei bekende Engelse figuren meededen. Heel erg leuk, dat zouden ze hier ook eens moeten doen.
Wendel zou ook graag meedoen: hij ziet zichzelf als de perfecte imitator van David Bowie. Hij vroeg mij wie ik zou imiteren. Ik zou het echt niet weten. Iemand een suggestie?
liefs,
Daisy Soleil
xox
Kolonisten in Stalhille
Gisterenavond was ik te gast bij T&I in hun verblijf in Stalhille. Het was een mooie avond en we zaten op hun terras (met zicht op hun mooi aangelegde tuin) om te aperitieven met dit drankje. Er was ook entertainment, daarvoor zorgde hun energieke dochter B. Het diner bestond uit allerlei gefrituurde vingerhapjes aangevuld met een slaatje, een stoofpotje en allerlei sausjes. Hemels zondig!
Daarna werd het tijd om te beginnen aan hetgeen waarvoor we samen waren. T legde zijn spel op tafel en herhaalde nog eens kort de regels... Tijdens de eerste ronde lag ik lange tijd op kop, maar helaas moest ik het afleggen tegen T. Het tweede rondje was een ramp, ik werd aan alle kanten in bedwang gehouden en moest toezien hoe I. triomfeerde.
Voor we het goed en wel beseften, was het zeer laat geworden. Ik kreeg nog een cadeautje mee: een mooi kader waarin drie foto's passen.
Het was leuk om eens een avondje onder vrienden door te brengen met het spelen van een gezelschapspel. Dat zouden wel allemaal meer moeten doen. Heb je geen vrienden of spelletjes? Neem dan eens een kijkje hier!
Bedankt T&I, ik heb echt genoten en kijk uit naar de revanche!
Daisy Soleil
xox
Viert vaderdag met artichocblaadjes!
Het was vandaag vaderdag. We vierden het in dit restaurant. Ik had voor Pappie een leuk geschenkje gevonden: een mini-valiesje met daarin alles wat je nodig hebt om schoenen te poetsen. Handig om mee te nemen als hij gaat golfen. Hij was er echt blij mee.Minder blij leek de gerant van het restaurant. We waren nog maar binnen of de kleren werden van ons lijf gerukt om ons daarna zo snel mogelijk aan een tafeltje te duwen. Hij smeet net nog niet de menukaarten in onze richting, begeleid met met bijna-snauw waaruit we begrepen dat de langoustines op waren.
Onmiddellijk daarna moesten we het aperitief kiezen. Het werd de maison: een soort van schuimwijn met daarin een schijf sinaasappel. Santé. Terwijl we nog op de kaart aan het kijken waren werd er een bord artichocblaadjes op tafel gezet. Leuk om te zien, maar niet veel smaak aan. We wisten ook geen weg met onze afgesabbelde blaadjes en maakten er dan maar een torentje van.
We kregen een wachtbordje van "schelpdiersoep met meloen en chorizzo" terwijl we onze keuze moesten opzeggen. Ik koos als voorgerecht voor de Hollandse maatjes en de hoofdschotel werden niertjes. Waarom niertjes? Omdat ik dat hier thuis niet moet klaarmaken en omdat je ze tegenwoordig ook zo moeilijk kan vinden.
Onze aperitief was nog niet half op, of we kregen al ons voorgerecht. De maatjes waren mooi gedresseerd met boontjes naast een bedje van allerlei slastukjes. En toen werd het tempo plots veel minder... Na wat nogal een eeuwigheid leek kregen we onze hoofdschotel. Eerst werden onze frieten (in zo'n frietzakje op een ijzeren houdertje) naar de verkeerde tafel gebracht. De dienster excuseerde zich, nam ze daar weg en zette ze dan toch op onze tafel. De niertjes waren lekker, hoewel er voor mij nog wel wat extra groentjes bij mochten.
Als dessert koos ik voor een... cola light. Ik had geen zin meer in geflambeerd fruit of in een crême brûlée.
Conclusie: het eten was te doen, de bediening kon beter.
Terug thuis heb ik nog wat bezig gehouden met deze site. Daarna heb ik grandioos verloren tegen Norbert tijdens het spelen van dit gezelschapsspel. Ik moet beslist wat beter opletten tijdens het zetten van mijn eerste twee huisjes. Naast rekening houden dat je zoveel mogelijk grondstoffen kan verdienen, moet je ook rekening houden met de kans dat een bepaald getal wordt geworpen met de dobbelstenen. Oefenen dus!
Daarnet naar dit programma gekeken. Veel uitschieters zaten er niet in, behalve misschien dat één van de kleinkinderen voor de eerste keer naar de kleuterschool mocht. Een kleuterschool waar de kindjes een uniform moeten dragen, begot.
Nu ga ik nog wat strijken terwijl ik naar een aflevering van Lost kijk. Ik heb er geen enkele aflevering van op televisie gezien, maar dankzij het eerste seizoen op dvd, is het strijken een pak spannender geworden!
liefs,
Daisy Soleil
xox
Even bekomen... met wat shopping
Van gisterenavond staat de nieuwste versie van Gayworld.be dan eindelijk online. Na maanden van zwoegen en zweten, onderhandelen, schrijven, schrappen en opnieuw beginnen, zijn mijn jongens erin geslaagd om een resultaat online te zetten dat best gezien mag worden. Natuurlijk is er hier en daar nog weleen kleine hapering, maar dat wordt binnen de kortste keren weggewerkt. Mijn jongens doen dat goed... En dat mag ook wel: na maanden van luisteren naar hun verzuchtingen, advies geven, troosten, masseren en hen voorzien van de nodige vitamientjes voel ik mij toch wel wat uitgeput. Maar ik doe het graag en ik hoop dat ik het nog lang mag doen. Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om Jeroen eens extra in de bloemetjes te zetten: "Hey Jeroen, bedankt voor alles. Ik weet maar al te goed dat mijn jongens niet van de gemakkelijkste zijn (ze hebben dan mee van mij...), maar jij doet dat ook goed!"Dat de site live ging, waardoor mijn jongens eindelijk weer wat meer naar buiten gaan, betekende dus dat ik eindelijk weer eens wat ademruimte kreeg. En geademd heb ik wel... ik moest er zelfs van uitblazen! Ik ging eerst en vooral naar mijn turnclub. Het is al een tijdje dat ik mij daar in het zweet werk en begin toch al wat resultaten te zien. Fijn!
Wat later die avond mocht ik mee met Wendel naar de laatavondvertoning van Pirates of the Caribbean: At World's End. Wat was me dat voor iets! Eerst en vooral is er de bioscoop zelf: een groot complex, mooi afgewerkt met alles erop en eraan... maar zonder hart. Waar is de tijd dat je te voet naar de cinema kon gaan, even kon wachten in de rij en bekenden kon tegenkomen en kon kennismaken met andere bioscoopgangers? Waarom moet je nu plots een computertechnicus zijn om een keer naar de film te kunnen gaan? Waar is de portier naartoe die je zijn filmadvies gaf? Wat is er gebeurd met de dame die frisco's verkocht in een rieten mandje? Nu, dat zal wel de vooruitgang zijn...
Terug naar de Piraten: de twee filmzalen waarin deze film werd vertoond, zaten stampvol en dan nog was er het er nog ijzig koud. Gelukkig had ik mijn jasje mee zodat me een beetje kon induffelen. En de film zelf dan... flutverhaal en veel te lang! Bijna 3 uur. Dat is gewoon veel te veel, toch voor zo'n onnozel verhaaltje. Tijdens de pauze ging zowat de helft van het publiek naar huis; ze waren moe, de stakkerds. De rest zat er te gapen en hoopte dat het snel gedaan ging zijn... Ik ook! "At World's End"? Jaja, hopelijk ook het einde van deze filmreeks.
Na de film kon ik nog met moeite overeind komen en naar de auto sukkelen. Snel nog Wendel aan zijn huis afgezet, naar huis gereden en gaan slapen.
Vanmorgen geraakte ik slechts met veel overredingskracht van mezelf uit mijn bed. Na de gebruikelijke ochtendrituelen, ben ik aan de kuis van grote living begonnen. Ik heb dan wel een poetsvrouw, maar dat mens kan ook niet alles doen hé. Daarna nog wat voor de site gedaan om na de noen naar 't stad te trekken.
Ik moet deze zomer al naar twee trouws en om daar niet met oude vodden voor de dag te moeten komen, had ik tenminste één nieuw stuk nodig in mijn garderobe. Ik vond een nieuwe tailleur in deze boetiek. Dat mijn geturn vruchten afwerpt, werd bewezen, want zelfs het kleinste maatje was nog wat te groot voor mij. Gelukkig heeft deze boetiek een eigen versteldienst en binnenkort mag ik lopen pronken met mijn nieuwe lijn en nieuwe aanwinst!
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn collectie parfums aan te vullen. Via een staaltje had ik dit geurtje leren kennen en nu deze week toch een plaatsje vrij was gekomen in mijn badkamer (ik had de fles zowat uitgewrongen), profiteerde ik van de situatie.
Na nog wat dagdagelijkse boodschappen, haaste ik me naar huis om daar Norbert finaal af te maken. Hoe? Met dit gezelschapsspel. Ik heb het leren kennen op vakantie in de Ardennen. T&I spelen het al jaren en T heeft me warm gemaakt voor zijn spel. Binnenkort ben ik zelfs uitgenodigd om met hem te komen spelen.
Vanavond kijk ik naar deze film. Zeer grappig, vooral de manier waarop bekende sprookjesfiguren opeens opduiken en helemaal anders zijn dan je verwacht. Een aanrader!
liefs,
Daisy Soleil
xox
Subscribe to:
Posts (Atom)
