Van wonderspons naar weerzien

Gisteren trok ik de stad in op zoek naar een nieuw pak wondersponzen. Tot nu toe zijn deze sponzen de enige methode om mijn witte eetkamerstoelen weer proper te krijgen. Ze zijn toch zo modern, zo stijlvol, zo oelala... maar toch zo rap zwart.

Naar de stad dus, naar deze winkel, waar ik de vorige keer mijn speciale sponzen mocht vinden. Onderweg daar naartoe kwam ik mijn voormalige coiffeuse M. tegen. Het werd een blij weerzien. Een poosje terug koos ze ervoor om ergens ver weg te gaan haarkappen. Maar nu is ze terug, in mijn eigenste buurt. Wedden dat ze binnenkort weer met haar handen in mijn haar zit?

Waaraan ik niet had gedacht was dat het braderie was! Voor ik het goed en wel besefte stond ik in deze boetiek te profiteren van de koopjes. Norbert kon nog net verhinderen dat ik er de legplanken uit de muren trok... ik trok dan maar met een (zware) stapel naar de kleedhokjes. Daar was het een drukte van jewelste: iedereen wou in één van de drie paskotjes. Ik kon mij bedwingen om mij niet in het midden van de winkel om te kleden en wachtte netjes mijn beurt af. Een meisje kon dat helaas niet. Ze stroopte voor de ogen van het publiek haar broek af en trok een rokje aan om tot het besluit te komen dat het haar niet echt goed stond. Of dat nu aan die rok lag of aan dat meisje... hou ik in het midden.

Na enig duw- en trekwerk kwam ik buiten met enkele topjes, een bloesje en een truitje... en dat allemaal voor een belachelijk lage prijs. Ik bereikte het doel van mijn reis: de wondersponzenwinkel. Helaas bleek deze onlangs gerenoveerd en had daardoor mijn speciale sponzen niet meer in voorraad. Heeft er iemand een tip over waar ik ze wel zou kunnen vinden?

Wat verder in de braderie zag ik A. staan blinken. Met A. heb ik heel veel watertjes doorzwommen: we groeiden voor een stuk samen op en werden wat we nu zijn door en met elkaar. Vroeger zagen we elkaar bijna elke dag, nu veel te weinig. A. stond daar te wachten op S. samen met wat op het eerste zicht leek op een gemuilkorfde grizzly-beer. Bij nadere inspectie bleek het om een enorme hond te gaan die het wat sneu vond om daar te moeten staan wachten in de regen, aan een lijn. Ik sprak af met A. dat we elkaar snel zouden weerzien. Ik kijk hier echt naar uit.

Ik herinnerde mij dat Wendel, die een krak is in het vinden van onvindbare cd's, een muziekwerk voor mij had gevonden in deze platenzaak. Langs de telefoon gaf hij mij een precieze omschrijving van waar die cd zich bevond in de zaak en niet veel later stapte ik buiten met de verzamelaar "Music from the Middle Ages". Ben je net als ik een grote fan van series als "Cadfael" en/of speel je graag dit spel, dan is deze cd een aanrader. Norbert keek eerst wat bedenkelijk bij mij aankoop, maar moest later die dag wel toegeven dat het prima muziek was.

Het werd tijd om huiswaarts te keren. Na nog wat dagdagelijkse boodschappen stortte ik mij weer op één van mijn bezigheden en werkte door tot 's avonds laat toen ik naar Wendel trok. We kijken beiden graag naar deze serie en we keken ook nog naar de Engelse televisie. Er was een show met hoogtepunten over een soort van soundmixshow waaraan allerlei bekende Engelse figuren meededen. Heel erg leuk, dat zouden ze hier ook eens moeten doen.

Wendel zou ook graag meedoen: hij ziet zichzelf als de perfecte imitator van David Bowie. Hij vroeg mij wie ik zou imiteren. Ik zou het echt niet weten. Iemand een suggestie?

liefs,

Daisy Soleil
xox